Jack & the...Glaswegians

Ο επονομαζόμενος και ως "King James ο πρώτος" εκτιμάται ότι ανέφερε για πρώτη φορά το "No news is good news". Για την ακρίβεια, στα 50, του ο γεροβασιλιάς είχε γράψει ότι "no news is better than evil news". Μερικούς αιώνες αργότερα μία ομάδα Σκωτσέζων ακαδημαϊκών (aye lads!), γνωστοί και ως The Glasgow Media Group, έγραψαν την τριλογία βιβλίων "Bad News", "More Bad News" και "Really Bad News", τα οποία θεωρούνται ευαγγέλια για κάθε νεαρό δημοσιογράφο...

"All work and no play make Jack a dull boy" έγραψε κάποτε ένας κινηματογραφικός ήρωας και μετά πήρε το τσεκούρι και άρχισε να κυνηγάει τη γυναίκα του..."Δεν έχεις παντρευτεί και δεν καταλαβαίνεις" θα μου πείτε όσοι έχετε φάει ριζάκι άνευ κουταλιού στην εκκλησία. Ίσως. Ίσως όμως να μην έφταιγε η -ομολογουμένως ξενέρωτη- γυναίκα του Jack. ίσως να έφταιγε το διαβόητο writer's blog ή η έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Δεν έχετε δίκιο. Τον καταλαβαίνω τον Jack, αν και δόξα το Θεό δεν σκοπεύω να πάρω στο κυνήγι τους γύρω μου με το κατάνα ανά χείρας! Όχι ακόμα τουλάχιστον...Ωστόσο, εκτιμώ ότι η έλλειψη ελεύθερου χρόνου αποτελεί ένα από τα δεινά της ανθρωπότητας. Όλοι μας ή μάλλον σχεδόν όλοι μας (εξαιρούνται για παράδειγμα οι πολιτικοί...) τρέχουμε. Για να τελειώσουμε τη δουλειά μας προτού δούμε τις...αμυγδαλές του έξαλλου αφεντικού μας, για να προλάβουμε να κοιμηθούμε λίγο περισσότερο, για περάσουμε το φανάρι με πορτοκαλί και όχι με κόκκινο...Γενικώς τρέχουμε έστω και αν δεν ξέρουμε το λόγο...Έτσι βρε αδελφέ, από συνήθεια. Έχει δίκιο η agg. Ώρες ώρες νιώθω ότι δεν έχουμε επαρκή χρόνο στη διάθεσή μας για να απολαύσουμε τη ζωή. Αγνοούμε τις μικρές, αλλά πολύτιμες στιγμές της καθημερινότητας. Κάποτε, όταν ήμασταν παιδιά, κοιτάγαμε το ρολόι μόνο όταν βλέπαμε ότι νυχτώνει. Και αυτό γιατί ξέραμε ότι σύντομα θα σταματούσαμε να παίζουμε στον κήπο (ναι, είχα κήπο στα νιάτα μου...μετά έγινα μικροαστός) επειδή θα μας φώναζαν να πάμε για φαγητό. Τότε όλα ήταν διαφορετικά. Ένα σακουλάκι με "σπανακότσιχλες" (τις θυμάστε;) ή ένα παγωτό Tongo (παγωτό μπανάνα) αρκούσε για να μας κάνει ευτυχισμένους. Πλέον ως ενήλικες αγοράζουμε περισσότερο για να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξή μας και λιγότερο για να αισθανθούμε χαρά. Αγοράζουμε γιατί δεν ξέρουμε τι μας γεμίζει ευτυχία. Ξεχνάμε ότι τα μικρά, ενίοτε αυθόρμητα πράγματα κάνουν τη διαφορά. Ένα αργό χάδι στην πλάτη της αγαπημένης μας, ένα ρεφρέν ενός τραγουδιού, το οποίο σε "ταξιδεύει" όπως κανένα...ταξιδιωτικό γραφείο δεν μπορεί (btw, το "Heat dies down" των Kaiser Chiefs είναι κορυφαίο), μια στιγμή σιωπής, μία ανάμνηση...Είναι ξεκάθαρο ότι συχνά βρίσκουμε το δέντρο, αλλά χάνουμε το δάσος. Ας χαλαρώσουμε, λοιπόν, και ας επιστρέψουμε στην παιδική μας ηλικία. Μόνο έτσι θα θυμηθούμε τι μας κάνει ευτυχισμένους. Μόνο έτσι θα βρούμε το αντίδοτο στη βαρεμάρα και την απάθεια...Άλλωστε, από τρελό και από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια (εναλλακτικά όσοι θεωρούν εαυτόν σαλεμένο μπορούν κάλλιστα να κοιταχτούν στον καθρέφτη). Αυτά...έχω πολλή δουλειά και δεν θα προλάβω...