Thursday, March 15, 2007

A "small" recap

Χτες ξαναείδα την τελευταία ταινία-φετίχ του TTF και μπορώ να πω ότι η παρακολούθηση της ταινίας σε λογική απόσταση από την οθόνη αλλά και η ταυτόχρονη κατανάλωση αλκοόλ σαφέστατα βελτίωσε την οπτική μου. Βλέποντας λοιπόν για δεύτερη φορά το έπος του Snyder (κι έχοντας τα comments σας στο πίσω μέρος του μυαλού μου), δεν μπόρεσα να μην θυμώσω με όλους αυτούς που χαρακτήρισαν την ταινία «υπερβολικά βίαιη» και «ανακόλουθη με τους έλληνες ιστορικούς».
Όσον αφορά τον πρώτο χαρακτηρισμό…well, really? Αν είναι έτσι, να διαγράψουμε από το παγκόσμιο θεατρικό δραματολόγιο έργα του Σαίξπηρ, όπως το «Μακβεθ» ή το «Τίτος Ανδρόνικος». Αλήθεια, δεν θυμάμαι να έγινε ανάλογη φασαρία για τη σκηνή στην κινηματογραφική μεταφορά του δεύτερου από την Julie Taymor, στην οποία η ηρωίδα Λαβίνια βιάζεται, ακρωτηριάζεται και της κόβουν τη γλώσσα! Βέβαια, στην εν λόγω ταινία δεν υπήρχε ελληνικό ενδιαφέρον και δεν την διένειμε η Village (ένα “avocat du diable” innuendo)
Σχετικά με την ορθή απόδοση της ιστορίας, ίσως κάποιος πρέπει να θυμίσει σε όλους τους Ελληνάρες ότι ιστορία δεν είναι μόνο η καταγραφή γεγονότων αλλά και το πνεύμα και η κουλτούρα πίσω από αυτά. Με τη σειρά μου θα ανατρέξω στον Ηρόδοτο και στην ιστορία των γιών της ιέρειας της Ήρας Κυδίππη, Κλέοβι και Βίτωνα. Σύμφωνα με την ιστορία, οι δύο νέοι τράβηξαν το κάρο της μητέρας τους, κερδίζοντας τη δόξα και τον σεβασμό των συμπολιτών τους και, ως αντάλλαγμα, η Ήρα τους θανάτωσε το ίδιο βράδυ, για να τους χαρίσει τον ένδοξο θάνατο. Στο βιβλίο του Ηροδότου, ο Σόλων διηγείται την ιστορία στον Κροίσο, ως επιμύθιο του «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Ε, χμμ, μήπως η ιδέα του ένδοξου θανάτου ήταν all over στο 300?

4 comments:

Alexander the quite good said...

Δεν θα μείνω μόνο σε αυτό. Η ταινία ήταν η απόλυτη αναπαράσταση του πώς θα περιέγραφαν την μάχη οι Σπαρτιάτες μεταξύ τους εκείνη την εποχή. Ανεξάρτητα με το πόσοι ήταν οι Πέρσες αυτοί θα τους θεωρούσαν εκατομμύρια. Τους αθανάτους με τη φήμη που είχαν θα τους έβλεπαν όντως σαν τέρατα που όμως μπορούν να ματώσουν. Και στο κάτω κάτω, δεν πολεμούσαν για την πατρίδα τους; Δεν πολεμούσαν για τις οικογένειές τους; Δεν πολεμούσαν για την ελευθερία τους και τον πολιτισμό τους απέναντι σε βαρβάρους (όπως τους θεωρούσαν τότε);; Και στην τελική πέρα από την δώση υπερβολής που διακατέχει την ταινία για όλους τους παραπάνω λόγους (και προσέξτε δεν ανέφερα καθόλου το εξόφθαλμο γεγονός οτι βασίζεται σε comic) οι Πέρσες δεν ήταν όντως οι κατακτητές που δις προσπάθησαν να καταλάβουν την Ελληνική περιοχή;;

Δεν μπορώ να καταλάβω την γκρίνια όλων αυτών των "αντικειμενικών", "politically correct" και ψευτο-διανοούμενο-αριστερών κριτικών...

agg said...

Ρε παιδιά! Αφού εμείς την καραγουστάρουμε την ταινία...και αφού αποδεικνύεται με αριθμούς ότι μαζί με εμάς τη γουστάρουν και εκατομμύρια άλλοι παγκοσμίως...τι μας νοιάζει αν υπάρχουν κάποιοι που δεν τη γουστάρουν;;; Πρώτον, είναι απολύτως λογικό και δεύτερον, σε αυτές τις περιπτώσεις οι επικρίσεις είθισται να μεταφράζονται σε πολλά...πάρα πολλά εισιτήρια, φήμη και δόξα! Και νομίζω ότι οι παραγωγοί της ταινίας δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα με αυτό! Για παράδειγμα...από τη στιγμή που βγαίνει ολόκληρος Αχμαντινετζάντ και ασχολείται με την ταινία (έστω και φρίττοντας) καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για το καλύτερο word of mouth!

Το άλλο που διάβασα είναι ότι...'Snyder hinted on a...sequel' Μπαρδόν;;;; Ελπίζω να εννοεί τη μάχη των Πλαταιών και όχι την κάθοδο του 'Λεονάιντας' στον Άδη!

ginger said...

Κι ας μην ξεχνάμε την ορθότατη παρουσίαση της εξέχουσας θέσης που είχαν οι γυναίκες στην κοινωνία της Σπάρτης, σε αντίθεση με την απομόνωση των γυναικών στη...δημοκρατική Αθήνα. Ως μαθήτρια, η μεγαλύτερη μου απορία ήταν το πως αναγορεύθηκε σε λίκνο της δημοκρατίας μια πόλη-κράτος με γυναίκες λειτουργούσαν αποκλειστικά ως μηχανές αναπαραγωγής.
Και στην πολύ τελική, στο Ιράν (ή στη σύγχρονη Περσία αν προτιμάτε), η θέση της γυναίκας είναι ακόμα υποβαθμισμένη

ginger said...

Όντως ναι, από μια άποψη, κι εμείς που ασχολούμαστε, το παιχνίδι του Αντωνόπουλου (και κάθε Αντωνόπουλου) παίζουμε. Απ' την άλλη, "δουλειά δεν είχε ο διάολος, γαμούσε τα παιδιά του". Τουτέστιν, κουβέντα να γίνεται!
Όσο για τα prequel-sequel, νομίζω οτι η μεταφορά της μάχης του Μαραθώνα είναι εξόχως κινηματογραφική. Φαντάζεστε σκηνή με τον Φειδιπίδη να τρέχει να πει το "Νενικήκαμεν"?
btw, το Sin City 2 για πότε είναι