Ax βρε Provolone! Πόσο ταιριάζει το ποστ, με αυτά που σκεφτόμουν όταν διάβασα την καλή είδηση (ή έστω φήμη) της ημέρας! Ότι δηλαδή η ψηφιακή ΕΡΤ θα μεταδώσει και πάλι τον Νιλς Χόλγκερσον! Εάν λοιπόν αληθεύει αυτό, θα κλάψω από συγκίνηση μέχρι να σκάσω! Και μετά θα αγοράσω αποκωδικοποιητή!
Επιστροφή στην παιδική ηλικία λοιπόν! Θέλω από αυτόν εδώ τον διαδικτυακό τόπο να αποκαλύψω σε αυτούς που με γνώρισαν μεγάλη (και...σοβαρή :Ρ) ότι όταν προβαλλόταν ο Νιλς, ο κόσμος σταματούσε να κινείται. Απαγορευόταν οποιαδήποτε κίνηση ή ομιλία σε ακτίνα 10 μέτρων από την τηλεόραση...Ευβλάβεια και κατάνυξη...
Και την επόμενη ημέρα στο σχολείο παίζαμε εξολοκλήρου το επεισόδιο της προηγούμενης ημέρας! Εγώ έκανα συνήθως αυτήν τη Σίρι που τραγουδούσε παράφωνα! Μιλάμε ότι είχα κάνει μπράτσα να κουνάω τα χέρια πάνω-κάτω!
Όταν δε επρόκειτο να παιχτεί το τελευταίο επεισόδιο, πολύ απλά δεν πήγα στο σχολείο, γιατί ήμουν απογευματινή, θα το έχανα και δεν ήταν δυνατόν να περιμένω να το δω σε βίντεο. Φυσικά, οι βιντεοκασέτες με ΟΛΑ τα επεισόδια ΕΛΙΩΣΑΝ από τη χρήση. Χρόοοονια ολόκληρα!
Η μεταγλώττιση ήταν ψιλοάθλια, αλλά ακόμη και τώρα θυμάμαι τις φωνές ολοκάθαρα! Δεν σας συζητώ βέβαια για τη μουσικούλα! (Πρόσφατα μάλιστα έμαθα ότι ο συνθέτης αυτοκτονησε!) Έχει στοιχειώσει το γκλιν-γκλαν-γκλον με τις αγριόχηνες στο background!
Αν πάλι η φήμη παραμείνει φήμη, θα μπορώ τουλάχιστον να παρηγορηθώ τρώγοντας Tongo (παγωτό μπανάνα, ξυλάκι ΕΒΓΑ) και Τρελή Πατούσα! Α! Ξέχασα! Έχω και τα επεισόδια του Ροζ Πάρνηθα (σόρι...Πάνθηρα) σε DVD!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
9 comments:
Σπανακότσιχλες, Τρελή Πατούσα, Νιλς Χόλγκερσον... Γιατί επιμένετε να αναμοχλεύετε μνήμες που έχουν θαφτεί μέσα μου εδώ και χιλιετίες και να μου θυμίζετε ότι τριανταρίζω κι εγώ σιγά σιγά;!
That said, ο Νιλς Χόλγκερσον και η φίλη του η Candy Candy σμίλεψαν την παιδική μου ηλικία και την μετέπειτα anime παιδεία μου! Ακόμα θυμάμαι το τελευταίο επεισόδιο που μου είχε φανεί αφάνταστα θλιβερό!
Fear not, agg, αν δεν τη δείξει τελικά η ψηφιακή, υπάρχει ο θείος μου που κοντεύει να φέρει το Grey's Anatomy για τη ginger... θα τον ρωτήσω τι μπορεί να βρει!
Mac, πρέπει να μου πεις τι δώρο να σου πάρω! Το Numbers είναι μια αστυνομική σειρά, με πρωταγωνιστές δύο μαθηματικούς, οι οποίοι δίνουν τη λύση σε διάφορα "μυστήρια" μέσω της επιστήμης τους. Για παράδειγμα, σε περασμένο επεισόδιο, ο πρωταγωνιστής ξεσκέπασε ένα χρηματιστηριακό σκάνδαλο και μια αυτοκτονία, μελετώντας τις ακολουθίες των συναλλαγών την εταιρείας. Είμαι τρελή με τα μαθηματικά, συνεπώς έχω πωρωθεί. Επιπλέον, όπως έλεγα τις προάλλες στον Provolone, μόλις βγει και μια σειρά σχετική με την κβαντική φυσική και το χρονικό του χρόνου (το έτερο επιστημονικό πάθος μου), δεν θα έχω πλέον τίποτα να περιμένω από την τηλεόραση.
Διαβάζοντας τη συζήτηση περί «ρουτίνας», «αθωότητας» και τους αξιαγάπητου αγοριού με τις αγριόχηνες, σκεφτόμουν ένα επεισόδιο του –πολυαναμενόμενου- Grey’s Anatomy. Αυτή η σειρά έχει θέμα τη ζωή 5 ειδικευόμενων χειρούργων στο Γενικό Νοσοκομείο του Σηάτλ. Πιστέψτε με, η καθημερινότητα μας δεν συγκρίνεται με αυτή ενός χειρούργου! Anyhow, η πρωταγωνίστρια Meredith Grey λέει σε ένα επεισόδιο «είναι ωραίο να μένεις παιδί και να αποφεύγεις τις ευθύνες. Και μετά θυμάσαι τους γονείς που δεν έχουν πια καμία εξουσία επάνω σου, τα ξενύχτια με φίλους, το sex και τα ωραία παπούτσια. Και συνειδητοποιείς ότι η ενηλικίωση αξίζει»
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Σταματήστε τη γκρίνια και ζήστε το σήμερα!
Α, και να με ενημερώσετε αν επαναπροβληθεί ο Ταο-Ταο
Ρε Μακ! Όχι και φίλη του Νιλς η Κάντι! Ε όχι! Δεν το δέχομαι...ο καλός μου ο Νιλς ίσα κι όμοια με την κλαψομ****α Κάντι! Κατά τα άλλα, ναι, εντάξει πέρασα μια κρίση όχι μέσης ηλικίας σαφώς, αλλά μεγίστης ανίας! Αλλά σήμερα υποσχέθηκα στον εαυτό μου να κάνω spa για να συνέλθω!
Κοίταξε να δεις, φίλη agg. Ο Νιλς και η Κάντυ είναι πιθανότατα τα πρώτα anime που είδα στη ζωή μου, χρόοονια πριν μάθω τι είναι το anime. Οπότε λογικό είναι να έχουν και τα δύο σημαντική θέση στην καρδιά μου και να τα θεωρώ αδελφάκια.
Πόσο μάλλον όταν με την ευκαιρία του post σου έμαθα ότι εις εκ των δύο σκηνοθετών του καταπληκτικού Νιλς είναι ο Mamoru Oshii, σκηνοθέτης πολλών anime, αλλά κυρίως του αριστουργηματικού Ghost In The Shell!
Και η Κάντυ όμως πέρα από το πρώτο anime, είναι και η πρώτη σαπουνόπερα που είδα στη ζωή μου. Ποτέ δεν είδα μάλιστα πώς τέλειωσε αυτό το δράμα (115 επεισόδια το θηρίο!), η τελευταία μου ανάμνηση είναι ότι ήταν νοσοκόμα στον 1ο Παγκόσμιο ή κάτι τέτοιο. Κι έψαχνε εκείνο τον τυπά με τη μαλλούρα. Πολύ κάρβουνο.
Η Κάντυ ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της. Όχι πείτε μου ποιος σεναριογράφος θα είχε σήμερα το θάρρος να σκοτώσει έναν πολύ βαρετό ήρωα απ' το δέκατο επεισόδιο. Θα 'χαμε γλίτώσει....
Όσο για τον Τέρυ, ήταν πολύ γκόμενος και δεν σηκώνω κουβέντα απ' αυτού!
Στο τελευταίο επεισόδιο θυμάμαι που πάει να δει ποιος ήταν αυτός που την είχε υιοθετήσει(ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή).
Πάντως όλα τα λεφτά ήταν ο Κλιν και η θεία Ελρόι. Α, και η κυρία Πόνυ & Αδελφή Μαρία
Τι ταξίδι στο παρελθόν είναι αυτό που ξαφνικά όλοι αποφασίσατε να κάνετε;; I will humor you all...
Ο Νιλς, οι Θαντερκατς, ο Νταρτακάν, ο Τάο Τάο, και η Φρουτοπία είναι η παρέα που είχα μεγαλώνοντας (όταν δεν παίζαμε μπάλα στα πάρκα). Τον προηγούμενο μήνα που ήμουν στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ μπήκα σε ένα από αυτά τα μαγαζιά με DVD και είδα προς έκπληξή μου DVD Collection με όλα τα επισόδεια Thundercats. Πρέπει να πω οτι μπήκα στον πειρασμό να το πάρω. Η Tigra από το κουτί με καλούσε (αχ... Tigra... ο πρώτος μου έρωτας... και το love interest από τον Νταρτακάν μου άρεσε αλλά... πως να το κάνουμε... ήταν σκυλί.) αλλά η λογική επικράτησε.
Καλύτερα να μένουν στο μυαλό μου ως αναμνήσεις παρά να τα ξαναφιλτράρω ολα αυτά με τον κυνισμό και την λογική που με διακατέχει ως ακόμα ένας ώριμος άνθρωπος.
Alexander, έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό που λες για «ενήλικη» (άρα και λανθασμένη) οπτική στα comics. Σε παλαιότερη συζήτηση για την Candy (είναι συλλογικό το φαινόμενο), γυρνάει ένας τύπος και μου λέει «Κι αυτός ο Τέρυ, όλη την ώρα καθόταν κάτω απ’ τα δέντρα και την έπινε κανονικά». Τσκ, τσκ, τσκ!
Γκασπ! Ρε παιδιά! Μόνο εγώ δεν έβλεπα Κάντι απο 'δω μέσα?? Ήμουν πολύ αγοροκόριτσο για κάτι τέτοιο! Mac, για δες τι μπορείς να κάνεις για Νιλς, γιατί μεταξύ μας δεν την εμπιστεύομαι τόσο την κρατική ραδιοτηλεόραση! Πάντως Alex μην ανησυχείς για τους animal παιδικούς έρωτες! Κι εμένα μου άρεσε ο Άραμις από τον Νταρτακάν. (Αυτά θα βλέπει ο Provolone και θα θέλει να μου κουβαλήσει κανένα σκύλο!)
Απο 19-04-2008 το καναλι Prisma της ψηφιακης ΕΡΤ μεταδιδει τον Νιλς Χολγκερσον!!! Κι εγω δουλευω, δεν εχω ψηφιακη και νιωθω κομματια της παιδικης μου ηλικιας να χανονται πισω στα χρονια, να σβηνουν μνημες...Αν καποιος απο ολους αυτους που θυμουνται, που νιωθουν ακομα, που παραμενουν παιδια, οχι απο παλιμπαιδιστικη διαθεση αλλα απο σταση ζωης και τυχει να βρουν με καποιο τροπο αυτο το μοναδικο κομματι της ζωης που μου λειπει, ας το διοχετευσουν ετσι απλα, οπως βλεπαμε καποτε απλα τηλεοραση. Χωρις συνδρομες, χωρις μετατροπες, αρχεια και ενα σωρο τεχνολογικα υλικα. Θα συνεχισω να ψαχνω, οπως και να ονειρευομαι...
Post a Comment