The best things in life are what???????

Τελικά, τι πρέπει να κάνει κανείς για να δει έναν τελικό Τσου Λου; Ή έστω μια Ευρωλίγκα βρε αδερφέ, που έχει και ελληνικό ενδιαφέρον;

Θυμάμαι το 1994...ήθελα να δω τελικό Τσου Λου, πήγα, αγόρασα εισιτήρια και πήγα και είδα το ματσάκι μια χαρά. Το ίδιο έκανα και στο Ευρωμπάσκετ του '95. Στο δε Μουντομπάσκετ του '98, πήρα και διαπίστευση η κυρία...

Και να που, μόλις λίγα χρόνια αργότερα, δεν μπορώ να περάσω ούτε απ' έξω απ' όλα αυτά! Πιο εύκολα βλέπεις τον Πάπα, παρά τον Παπαλουκά! Μήπως τελικά τα έχουμε αναγάγει όλα σε σούπερ-επιστήμη και χάνουμε το απλόν και το ωραίον του πράγματος; Έισιτήρια με κλήρωση και λουλούδια μάντολες. Σου λέει η ΟΥΕΦΑ (και η κάθε οργανωτική Αρχή) : «υπάρχει ζήτηση και πρέπει να μοιραστούν δίκαια τα εισιτήρια». Το οποίο μεταφράζεται σε: «πρέπει να δώσουμε 50.000 εισιτήρια στους χορηγούς που μας σκάνε το μαρούλι και δεν έχουμε χώρο για τον απλό λαό».

Για τις τιμές των εισιτηρίων τα έχουμε ξαναπεί. Ισχύει ό,τι και για τις συναυλίες. Ή βλέπεις Τσου Λου ή τρως. Ένα από τα δύο. Ήθελα να ήξερα όμως, ποιος είπε ότι τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν! Αυτός ο τύπος θα πρέπει να ήταν ή τρομερά δικτυωμένος ή ασυναγώνιστος δημοσιοσχεσάς ή πρόθυμη γκόμενα...ή η Mastercard που είναι χορηγός του Τσου Λου και σου διατρανώνει το «ανεκτίμητο» στις διαφημίσεις της...Σου λέει: «αεροπορικά εισιτήρια και εισιτήρια αγώνα: 5000 ευρώ. Ένα γκολ της ομαδάρας σου: ανεκτίμητο». Ε ναι! Φυσικά! Αφού πρώτα έχεις σκάσει τον προϋπολογισμό της Κίνας σε εισιτήρια...το γκολ της ομάδας σου καταλήγει ανεκτίμητο!

Από τον καναπέ λοιπόν!