Όσες κυρίες επιθυμούν να μεταβούν στο νησί των ανέμων, έχουν προειδοποιηθεί εγκαίρως και αμαρτίαν ουκ έχω. Τι γίνεται όμως αν η τσέπη τους δεν σηκώνει τη στολή του νησιού; Οι επιλογές είναι δύο: είτε θα τα φορτώσουν σε καμιά πιστωτική και θα γίνουν μια ακόμα θλιβερή στατιστική για την υπερχρέωση των ελληνικών νοικοκυριών, είτε θα δικαιώσουν το κύριο Κωστόπουλο (εκ των τακτικότερων επισκεπτών του νησιού), ο οποίος ισχυρίζεται ότι όλες οι γυναίκες αναζητούν έναν ήρωα, έναν παρηγορητή ή έναν χορηγό. Για του λόγου το αληθές, παραθέτω την εξής πραγματική σκηνή:
Κάθομαι στο «Άρωμα» (εξαιρετικά στενόχωρο καφέ στο Ματογιάννι) και διαβάζω εφημερίδα. Απέναντι μου τρεις καλοδιατηρημένοι κύριοι στα mid 40’s, με ακριβά ρολόγια και πούρα (που πάνε ωραία και με τους φυσικούς χυμούς). Σε κάποια φάση ο ένας τους αναρωτιέται «Μα που πήγανε, άνοιξε η γη και τις κατάπιε;», για να εισπράξει την απάντηση «Γιατί, βιάζεσαι να επιστρέψουν;».
Ο λόγος για τις κυρίες τους, οι οποίες κατέφτασαν εντός μισής ώρας, φορτωμένες με ψώνια. Οι κύριοι, απ’ τη χαρά τους που τις είδαν, προέβησαν σε μια επίδειξη καλών τρόπων του νέου χρήματος παραμένοντας καθισμένοι στη θέση τους.
Φοβούμενη ότι οι κυρίες θα βγάλουν κιρσούς και δεν θα μπορούν να βγουν στην Ψαρρού για την καλοκαιρινή σεζόν, λίγο πριν φύγω τις ρώτησα αν θέλουν να καθίσουν στο τραπέζι μου. Ποια ήταν η απάντηση που εισέπραξα από τους συζύγους; «Δεν πειράζει, ας καθίσουν και λίγο όρθιες. Καλό τους κάνει». Οι κυρίες δεν τους έφεραν τα Louboutin στο κεφάλι -όπως θα περίμενε κανείς-, αλλά μειδίασαν στωικά.
Επιμύθιο: Θέλει αρετή και ταπεινοφροσύνη η Louis Vuitton! Πώς αλλιώς θα νιώσει ο κάθε νεόπλουτος Πυγμαλίωνας, που έκανε «κυρία» την κομμώτρια απ’ το Αιγάλεω;
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Τώρα εγώ πειράζει που σκέφτομαι πράγματα του στυλ "καλύτερα να παίρνω όλη μου τη ζωή το βασικό παρά να βγάζω χοντρά φράγκα και να τα ξοδεύω έτσι"; Καταλαβαίνω απόλυτα τη λογική "... άρα ο Σωκράτης είναι γουρούνι" στην παραπάνω σκέψη, αλλά ένας σχετικός τρόμος με πιάνει, είναι η αλήθεια.
Και να έβγαζαν, καλά θα ήταν. Ξέρεις, έχω ως motto το "πλούσιος είναι αυτός που δεν χρωστάει". Το κακό είναι οτι οι άνθρωποι που είναι "φτηνοί στα πίτουρα κι ακριβοί στο αλεύρι" καρφώνονται από διάφορες άλλες λεπτομέρειες, τις οποίες κατέγραψα ως δαιμόνια ρεπόρτερ, αλλά θα στις πω κάποια στιγμή από κοντά γιατί πρέπει να κάνω λεπτομερείς περιγραφες, πολύ κουραστικές στον γραπτό λόγο
Α! Δηλαδή είμαι πλουσία! Αχ όχι! Ξέχασα! Χρωστάω της Μιχαλούς....χρόοοονια τώρα!
Έχει πλάκα αυτή η συνωμοταξία της Μυκόνου. Είναι παρόμοια με εκείνη της Αράχωβας. Εκεί όπου το Πάσχα (που θυμίζω ότι ΔΕΝ έκανε κρύο και ΔΕΝ είχε χιόνι) πολλές κιουρίες ξετσούμισαν με το γούνινο μποτάκι. Πού πας μαρή με την προβιά στο πόδι; Να σηκωθεί το πέλμα το γκαγκανιασμένο και να σε βαράει στην καούκα να συνέλθεις!
Post a Comment