Φοβού, άνθρωπε

Αχ, αυτή η ανθρώπινη φύση, ποτέ δε σταματά να με εντυπωσιάζει και να με εμπνέει. Να, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, μια καθηγήτρια αγγλικών στο Cary του Illinois κατήγγειλε ένα 18χρονο μαθητή της στις αρχές (!) με αιτιολογία μία έκθεση που εκείνος έγραψε κατά τη διάρκεια ενός “free writing assignment” (όπου οι μαθητές καλούνται να γράψουν σε ελεύθερη μορφή ό, τι τους έρχεται στο μυαλό χωρίς κάποια συγκεκριμένη δομή ή οδηγίες, μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα), και η οποία, κατά την κρίση της καθηγήτριας, μπορεί και να προμήνυε έναν νέο Seung-Hui Cho.

Φυσικά, η καθηγήτρια δεν θεώρησε, απ’ ό, τι φαίνεται, δέον να μιλήσει με τους γονείς του παιδιού ή να λάβει υπόψη της το γενικό background του (οικογενειακή και ψυχολογική κατάσταση, βαθμοί στο σχολείο, γενική συμπεριφορά, κλπ. – όλα σε ικανοποιητικά επίπεδα, ας σημειωθεί), αλλά προτίμησε να λάβει υπ’ όψη της την πρόχειρη έκθεση (η οποία ναι μεν είναι προκλητική, αλλά βασίζεται κυρίως σε στίχους τραγουδιών, video games και γενικότερη pop κουλτούρα, αλλά και κάποια πικρόχολα αλλά εύστοχα σχόλια πάνω στην κατάσταση του συγκεκριμένου σχολείου… και στην τελική, είναι ενδεικτική ενός τυπικού 18χρονου), και θα υποθέσω, και τα ασιατικά χαρακτηριστικά του νεαρού Allen Lee και τον… κατήγγειλε στην αστυνομία. Άλλωστε, αφού ένας νεαρός με ασιατικά χαρακτηριστικά τρελάθηκε και άρχισε να πυροβολεί τον κόσμο, γιατί όχι κι άλλος; Και φυσικά δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει για τους έφηβους ένας καλός καθηγητής Γυμνασίου που η αστυνομία δεν μπορεί να το κάνει καλύτερα, έτσι δεν είναι;

Είναι φοβερό το πώς ο φόβος και η άγνοια βάζουν την κοινή λογική στη γωνία και της αλλάζουν τα φώτα. Ξαφνικά είναι σαν να ζεις σε πολεμική ζώνη. Όλοι είναι εχθροί, οι άνθρωποι γύρω σου γίνονται όλοι απειλητικές παρουσίες που πρώτα απ’ όλα θα αντιμετωπίσεις με καχυποψία, γιατί όλοι θέλουν το κακό σου. Δεν έχει σημασία ποιος είσαι και τι κάνεις, είσαι εν δυνάμει θύμα και οι γύρω σου εν δυνάμει θύτες. Είσαι καθηγητής; Οι μαθητές σου είναι όλοι τσογλάνια με μυαλά σαπισμένα από τα video games και την τηλεόραση, έτοιμα να αρπάξουν όπλα να καθαρίσουν κόσμο. Είσαι εργαζόμενος; Οι συνάδελφοί σου είναι όρνια που επιβουλεύονται τη θέση σου και σε υπονομεύουν. Είσαι παντρεμένος; Η γυναίκα σου είναι τσούλα που στα φοράει κάθε φορά που αργείς λίγο παραπάνω από τη δουλειά. Είσαι αστυνομικός; Οποιοσδήποτε περνάει δίπλα σου με μακριά μαλλιά και ατημέλητο ντύσιμο είναι αναρχικός που πάει να ρίξει γκαζάκια και μετά να πάει να χτυπήσει ναρκωτικά με τους ψωριάρηδες φίλους του. Οι μετανάστες είναι βρωμιάρηδες και εγκληματίες. Οι νέοι είναι τεμπέληδες και ανεύθυνοι. Η λίστα δεν έχει τελειωμό. Είμαστε «εμείς» εναντίον «σας». «Εγώ» εναντίον «όλων». Γιατί «εμείς» έχουμε πάντα δίκιο, ενώ οι «άλλοι» κάνουν λάθος.

Πλέον δεν δουλεύουμε μαζί για να προχωρήσουμε σ’ αυτό τον κόσμο, πολεμούμε μεταξύ μας. Ο δάσκαλος δε μορφώνει τα παιδιά, γίνεται δεσμοφύλακάς τους μέχρι να απαλλαγεί και αυτά να γίνουν πρόβλημα κάποιου άλλου. Δε χτίζουμε τον κόσμο, το μέλλον. Παλεύουμε πάνω απ’ τα ερείπια για το ποιος θα έχει έλεγχο πάνω στα μπάζα.

Πώς να μη φοβούνται οι Αμερικανοί τους τρομοκράτες; Αφού είναι παντού. Είμαστε παντού. Γιατί οι τρομοκράτες μας είμαστε εμείς.