Κι επειδή κάπου εδώ νιώθω ότι σας έχω ζαλίζει, οι υπόλοιπες κοινωνιολογικές παρατηρήσεις σε μορφή σύντομων σχολίων:
Ελλείψει χρημάτων, το εφέ του μεγαλοαστού εκδηλώνεται με βασανισμό του προσωπικού που σε εξυπηρετεί σε μαγαζιά και χώρους μαζικής εστίασης και κάθε λογής παραξενιά («πάρτε πίσω το κουβέρ και ψήστε το ψωμάκι», «ο ανάμικτος χυμός να έχει περισσότερη μπανάνα από πορτοκάλι και άλλα φαιδρά»)
Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, το πιο άνετο υπόδημα για τα νησιώτικά σοκάκια είναι το 12ποντο τακούνι. Για τους άντρες το νησιωτικό chic συνεπάγεται ζώνη με αγκράφα-πιατέλα.
Εκτός από ένα παιδί, και η Μύκονος μπορεί να ενώσει ένα ζευγάρι σε κρίση. Μέσα σε 4 μέρες είδα τα περισσότερα ζευγάρια που κάθονται δίπλα-δίπλα χωρίς να μιλάνε (σε ένα εστιατόριο η κοπέλα μίλαγε μισή ώρα στο κινητό με την κολλητή της για κάτι «ζακετάκια») αλλά και αυτά που τσακώνονται δημόσια για σοβαρά ζητήματα όπως πχ. σε ποια θέση να κάτσουν, και μάλιστα σε χώρους με απλωσιά όπως η μικρή Βενετία.
Thursday, April 12, 2007
Αποστάγματα μυκονιάτικης σοφίας
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Χεχ, άπειρο κάλλος. Ή άπειρος κάλος, whatever. Βασικά είμαι πεπεισμένος ότι οι τρεις ώρες που πέρασα κάποτε στη Μύκονο θα είναι και οι τελευταίες για τα επόμενα 40+ χρόνια. Μεγάλη μπουκιά φάε, θα μου πεις, αλλά τόσο τα στερεότυπα του νησιού όσο και αναφορές όπως η παραπάνω επιβεβαιώνουν συνεχώς την πεποίθησή μου αυτή.
Εκτός αν πάω με κάμερα στο χέρι και κάνω εκπομπή σε στυλ Steve Irwin για τις παράξενες μορφές ζωής που απαντώνται εκεί, με κίνδυνο της ζωής μου πάντα βέβαια!
Μακ, κι εγώ έτσι είπα την πρώτη φορά που πήγα. Νι ντο το νάι! Ζαμαίζ ανκόρ! Μάι πιου! Τη δεύτερη φορά όμως συνειδητοποίησα ότι το Mάικονος δεν είναι τελικά τόσο χάλια. Την άραζα κάθε μέρα σε ένα lounge καφέ πάνω από το λιμάνι και άφηνα το αδελφάτο και το νεοπλουτιστάν να στρουμώχνονται ανελέητα στη Μικρή Βενετία. Μιλάμε ότι πέρασα ζάχαρη! Πήγαινα και για μπάνιο όπου ΔΕΝ πήγαιναν τα ορκ...σου λέω το ευχαριστήθηκα το τριημεράκι! Θέλω να πω ότι έχει για όλους ο Θεός της Μυκόνου! Ρώτα και τον πελεκάνο!
Post a Comment