Επιτέλους η Ακαδημία αξιώθηκε να βραβεύσει τον Don Scorsese. Χτες το πρωί όταν του έδωσε η τρόικα το αγαλματάκι, συγκινήθηκα. Ξαφνικά ένιωσα ότι παρακολουθούσα το τέλος μιας εποχής. Σαν να έβλεπα το τείχος του Βερολίνου να γκρεμίζεται. Ο αγαπημένος μου Martin είχε τιμηθεί με το Όσκαρ, ως εκ τούτου εγώ δεν είχα πλέον λόγο να γκρινιάζω. Η αδικία, εν μέρει, αποκαταστάθηκε. O Travis Bickle φώναξε «suck on this…you fuckheads, you screwheads», ενώ ο Max Cady απλώς χαμογέλασε και άναψε ένα πούρο.
Μέσα σε 24 ώρες είδα δύο αγαπημένους μου ήρωες, τον Rocky και τον Martin, να λαμβάνουν το χειροκρότημα που τους αξίζει. Αυτό με έκανε να νιώσω ότι ολοκληρώθηκε ένας κύκλος. Ο κόσμος αλλάζει και μαζί του (ίσως πρέπει) να αλλάξω και εγώ. Όλη η παρέα…Μεγαλώσαμε και μαζί μας άρχισαν να…αποσύρονται τα παιδικά μας είδωλα. Φίλοι παντρεύονται, άλλοι γίνονται πατέρες (φτου, φτου) ή γκριζάρουν τα μαλλιά τους. Νιώθω ότι «τέρμα τα παιχνίδια». Ότι ήρθε η ώρα να ρισκάρουμε, να μεγαλουργήσουμε ή έστω, όπως λέει ο Malcolm McLaren, «να αποτύχουμε μεγαλειωδώς». Το μέλλον θα δείξει…
6 comments:
Too old to rock 'n' roll, too young to die, mate? :P
Πάντως προσωπικά, πιστεύω ότι οι κύκλοι από τη φύση τους δεν κλείνουν, μόνο ανανεώνονται και συνεχίζουν. Hey, it's just getting interesting...!
Ώστε έτσι Provolone! «Φτου, φτου» εεε; Καλάάάά...καλάάάά! Θα σε φτιάξω εγώ...
"Too wise to (just) rock 'n' roll, lad! Hu-ha!
Υ.Γ. Agg, λέω να μην συνεισφέρω άμεσα στη μείωση της εν Ελλάδι υπογεννητικότητας!
Ενώ με ορίζοντα 4ετίας εεεε;;;; Σαν τον Τζίγγερ ένα πράγμα!:P...Τι λέμε; Ούτε τη Μπόχα δεν μπορούμε να θρέψουμε! Για Παχουέλα ούτε λόγος!
...και κάπου εδώ κολλάει η φωτόγράφιση της Σολωμού και η συμβολή της στη μείωση της υπογεννητικότητας.
Που να ΄ξερε ο Μάρτυ τι αντιδράσεις θα προκαλούσε η βράβευση του! Πάντως δεν πρόκειται να ξαναπώ κακή κουβέντα για τα γλυκανάλατα φιλμ που βλέπει ο εκλεκτός συνάδελφος!Ο,τι και να δει, τα ίδια λέει, δεν τη γλυτώνουμε!
LOL!
E... αχέμ... γκούχου γκούχου... θέλω να πώ... όντως!
Post a Comment