Όταν έγιναν οι πρώτες μαζικές καταλήψεις, πήγαινα στη δευτέρα γυμνασίου και η μητέρα μου δεν με άφηνε όχι μόνο να πατήσω στο σχολείο, άλλα ούτε καν να περάσω απέξω! Διότι μέσα στην κατάληψη κυκλοφορούσαν «εξωσχολικοί και - το κυριότερο - ναρκωτικά». Δεν είμαι σίγουρη αν το είχε πει ακριβώς έτσι, αλλά το bottom line αυτό ήταν.
Με ή χωρίς εμένα, τότε οι καταλήψεις είχαν ένα κάποιο αποτέλεσμα, αν και τελικά φάγαμε στη μάπα «επαναληπτικές και προαγωγικές εξετάσεις» στο γυμνάσιο. Το ότι δεν μαθαίναμε απολύτως τίποτα, ήταν λεπτομέρεια. Το ζητούμενο ήταν οι «επαναληπτικές και προαγωγικές εξετάσεις», στις οποίες το σκονάκι έζησε ημέρες άμετρου κλέους.
Αργότερα, είχαμε κάνει κατάληψη για να μας χτίσουν σχολείο γιατί είχαμε στρουμωχτεί επτά νομά σε ένα δωμά, σε κάτι κοντέινερ για λαθρομετανάστες. Και στην πρώτη λυκείου είχαμε ξανακάνει, αλλά δεν θυμάμαι τα αιτήματά μας. Θυμάμαι όμως ότι τότε πήγα για πρώτη φορά στην Εθνική Πινακοθήκη και άρχισα να μαθαίνω πράγματα για την τέχνη. Επίσης, στη διάρκεια της κατάληψης, πήγαινα συστηματικά στο κολυμβητήριο, έκανα βόλτες, κοιμόμουν πολύ, διάβαζα αγγλικά με την ησυχία μου και έγραφα χιουμοριστικές ιστορίες με ηρωίδες τις φίλες μου. Πολύ ευχάριστα πράγματα δηλαδή. Καμία σχέση με τις παπαριές που μαθαίναμε στο σχολείο. Και αυτή τη χρονιά τη θυμάμαι με πολλή νοσταλγία...
Και ακούω τώρα ότι τα πιτσιρίκια κάνουν πάλι κατάληψη. Ορισμένα από τα αιτήματα είναι σοβαρά. Ακούω δηλαδή παιδιά στο ραδιόφωνο να μιλούν για σοβάδες που τους πέφτουν στο κεφάλι, χαλασμένες τουαλέτες, ανύπαρκτη θέρμανση και κυρίως ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ.
Πολύ σωστά. Η κατάσταση πολλών ελληνικών σχολείων προσβάλλει τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια, αλλά η κατάσταση του διδακτικού προσωπικού αγγίζει τη λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει την αμέλεια από το έγκλημα.
Από όλους τους εκπαιδευτικούς που είχα...παιδέψει, μόνο τρεις ξεχωρίζω μετά από τόσα χρόνια. Πρώτα, τον (εξαιρετικό) δάσκαλο που είχα στο δημοτικό. Ο καλός αυτός άνθρωπος, μας μάθαινε νεοελληνική γραμματική ΚΡΥΦΑ, έπειδή το υπουργείο ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ. (Αλλά είχε υπηρετήσει για χρόνια στη Γερμανία και δεν καταλάβαινε από τέτοια). Δεν είχαμε ποτέ πρόγραμμα μαθημάτων και όταν τελείωνε αυτό που είχε να μας πει, μας έβαζε να ζωγραφίζουμε. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι περισσότεροι από εμάς τον λατρέψαμε...και μάθαμε και ελληνικά.
Μετά, ήταν ο καθηγητής που είχε αναλάβει το ταντάλειο έργο να μου μάθει μαθηματικά στο γυμνάσιο. Με αναγκαζε να λύνω αμέτρητες εξισώσεις, ακούγοντας κλασικό ροκ. Πήγαινε κάθε φορά στη δισκοθήκη, έπαιρνε ένα δίσκο, μου έλεγε την ιστορία του συγκροτήματος και μετά έβαζε το δίσκο να παίζει και με άφηνε να λύνω εξισώσεις. Μαθηματικό μυαλό δεν έγινα ποτέ, αλλά από το 10 στο τρίμηνο έφθασα στο 16...
Και τέλος, ήταν η φιλόλογος που είχα στην τρίτη λυκείου. Στα διαγωνίσματα μας έβαζε θέματα που η επιτροπή των πανελληνίων δεν θα τολμούσε να βάλει ποτέ. Μιλάμε για αγγούρια, από αυτά τα μεγάλα, τα καλυβιώτικα. Μας έκανε μάθημα επιπέδου και μας έλεγε «δεν με αφορά τι κάνετε στο φροντιστήριο. Αν εμείς οι καθηγητές κάναμε σωστά τη δουλειά μας, κανείς από εσάς δεν θα χρειαζόταν φροντιστήριο».
Άνθρωποι σαν αυτούς είναι λίγοι και μόνοι.
Άρα, εάν όντως ζητούν καλύτερους καθηγητές τα πιπίνια, εγώ μαζί τους είμαι! Να τα κλείσουν τα σχολεία και να μην τα ξανανοίξουν ποτέ. Όμως να μην κάτσουν να λιώσουν στο ίντερνετ...να πάνε και καμιά Πινακοθήκη...
Wednesday, October 31, 2007
Tuesday, October 30, 2007
Review? I mayo-r Ι may not.
Ήθελα λοιπόν να γράψω την άποψή μου για το τελευταίο δημιούργημα του συμπαθούς Matthew Vaughn και του λατρεμένου Neil Gaiman, το παραμυθένιο Stardust. Καθώς όμως
α) την Κυριακή δεν κατάφερα να το δω,
β) τη Δευτέρα δούλευα μέχρι τις 5:30 ξημερώματα Τρίτης και
γ) την Τρίτη δούλευα μέχρι τη 1:00 ξημερώματα Τετάρτης,
αποφάσισα ότι δεν θα το κάνω. Αντ' αυτού, θα γράψω την άποψή μου για αυτόν εδώ τον κουβά μαγιονέζα.
Ο κουβάς αυτός μαγιονέζα, όπως βλέπετε, δεν περιέχει τη μαγιονέζα που έχουμε όλοι μας συνηθίσει, με τη βελούδινη και κάπως γλυκερή γεύση και το ανεπαίσθητο after-taste του αυγού, που στο τραπέζι αποτελεί ιδανική συντροφιά σε διάφορα είδη του βασιλείου των θαλασσινών και ενίοτε κανενός hamburger, και που οι φίλοι μας οι Άγγλοι λατρεύουν να απλώνουν πάνω στις τηγανητές τους πατάτες.
Όχι, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ξεχωριστή περίπτωση: Coleslaw Mayonnaise! Σε κουβά! Οι παλαιότεροι φαν του είδους θα θυμούνται το συγκεκριμένο δημιούργημα με την έντονη γεύση και μυρωδιά λάχανου από τις επιτυχημένες του εμφανίσεις δίπλα σε έναν άλλου είδους κουβά. Χα χα χα, άτιμα παιδιά, δεν εννοώ τέτοιον κουβά. Εννοώ κουβά γεμάτο με λαχταριστό Fried Chicken. That's right, boys and girls, η συμπαθής Ms. Coleslaw έχει πρωταγωνιστήσει ουκ ολίγες φορές στο πλευρό του αγαπητού Colonel, παρατάσσοντας το γευστικό της ταλέντο δίπλα στο διόλου ευκαταφρόνητο δικό του. Δε χρειάζεται να πούμε ότι το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό, καθώς η μεταξύ τους χημεία είναι αδιαμφισβήτητη. Ανήκουν στα ζευγάρια που το ταίριασμά τους θα μείνει αναλλοίωτο στη μνήμη και σημείο αναφοράς για όσα ακολουθήσουν.
Στα τεχνικά του θέματος, παρατηρούμε ότι ο κουβάς παρουσιάζεται εργονομικότατος καθώς διαθέτει το καλοσχεδιασμένο χερούλι μεταφοράς, κάτι που εγγυάται ενισχυμένο portability μα και replayability, καθώς εκείνες οι άδειες ώρες μέσα στο μετρό και στο λεωφορείο γεμίζουν τώρα με κάτι ουσιαστικό. Ο δε έξτρα χώρος που προσφέρεται χαρίζει αντοχή στο χρόνο την οποία στερούνται ανταγωνιστικά προϊόντα. Αν βρίσκω ένα μειονέκτημα, αυτό είναι το μάλλον τεμπέλικο και ανέμπνευστο design, το οποίο θα μπορούσε - και λαμβάνοντας υπ' όψιν τις μάλλον ανεβασμένες απαιτήσεις των καιρών μας, θα ώφειλε - να είναι πιο πρωτότυπο και πιο sexy, ειδικά από τη στιγμή που η αγορά έχει να προσφέρει αρκετά πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις σε αυτό τον τομέα. Ως έχει, είναι μάλλον λειτουργικό παρά οτιδήποτε άλλο.
Συμπερασματικά, θα έλεγα ότι το συνιστώ στους απαιτητικούς οι οποίοι αναζητούν εργονομία και αποτελεσματικότητα και δεν τους νοιάζει τόσο πολύ η εμφάνιση/design. Με δυο λόγια, αν χρησιμοποιείτε Apple, αποφύγετε αυτό τον κουβά. Και πάρτε αληθινό υπολογιστή επιτέλους.
Καληνύχτα σας.
α) την Κυριακή δεν κατάφερα να το δω,
β) τη Δευτέρα δούλευα μέχρι τις 5:30 ξημερώματα Τρίτης και
γ) την Τρίτη δούλευα μέχρι τη 1:00 ξημερώματα Τετάρτης,
αποφάσισα ότι δεν θα το κάνω. Αντ' αυτού, θα γράψω την άποψή μου για αυτόν εδώ τον κουβά μαγιονέζα.
Ο κουβάς αυτός μαγιονέζα, όπως βλέπετε, δεν περιέχει τη μαγιονέζα που έχουμε όλοι μας συνηθίσει, με τη βελούδινη και κάπως γλυκερή γεύση και το ανεπαίσθητο after-taste του αυγού, που στο τραπέζι αποτελεί ιδανική συντροφιά σε διάφορα είδη του βασιλείου των θαλασσινών και ενίοτε κανενός hamburger, και που οι φίλοι μας οι Άγγλοι λατρεύουν να απλώνουν πάνω στις τηγανητές τους πατάτες.
Όχι, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ξεχωριστή περίπτωση: Coleslaw Mayonnaise! Σε κουβά! Οι παλαιότεροι φαν του είδους θα θυμούνται το συγκεκριμένο δημιούργημα με την έντονη γεύση και μυρωδιά λάχανου από τις επιτυχημένες του εμφανίσεις δίπλα σε έναν άλλου είδους κουβά. Χα χα χα, άτιμα παιδιά, δεν εννοώ τέτοιον κουβά. Εννοώ κουβά γεμάτο με λαχταριστό Fried Chicken. That's right, boys and girls, η συμπαθής Ms. Coleslaw έχει πρωταγωνιστήσει ουκ ολίγες φορές στο πλευρό του αγαπητού Colonel, παρατάσσοντας το γευστικό της ταλέντο δίπλα στο διόλου ευκαταφρόνητο δικό του. Δε χρειάζεται να πούμε ότι το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό, καθώς η μεταξύ τους χημεία είναι αδιαμφισβήτητη. Ανήκουν στα ζευγάρια που το ταίριασμά τους θα μείνει αναλλοίωτο στη μνήμη και σημείο αναφοράς για όσα ακολουθήσουν.
Στα τεχνικά του θέματος, παρατηρούμε ότι ο κουβάς παρουσιάζεται εργονομικότατος καθώς διαθέτει το καλοσχεδιασμένο χερούλι μεταφοράς, κάτι που εγγυάται ενισχυμένο portability μα και replayability, καθώς εκείνες οι άδειες ώρες μέσα στο μετρό και στο λεωφορείο γεμίζουν τώρα με κάτι ουσιαστικό. Ο δε έξτρα χώρος που προσφέρεται χαρίζει αντοχή στο χρόνο την οποία στερούνται ανταγωνιστικά προϊόντα. Αν βρίσκω ένα μειονέκτημα, αυτό είναι το μάλλον τεμπέλικο και ανέμπνευστο design, το οποίο θα μπορούσε - και λαμβάνοντας υπ' όψιν τις μάλλον ανεβασμένες απαιτήσεις των καιρών μας, θα ώφειλε - να είναι πιο πρωτότυπο και πιο sexy, ειδικά από τη στιγμή που η αγορά έχει να προσφέρει αρκετά πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις σε αυτό τον τομέα. Ως έχει, είναι μάλλον λειτουργικό παρά οτιδήποτε άλλο.
Συμπερασματικά, θα έλεγα ότι το συνιστώ στους απαιτητικούς οι οποίοι αναζητούν εργονομία και αποτελεσματικότητα και δεν τους νοιάζει τόσο πολύ η εμφάνιση/design. Με δυο λόγια, αν χρησιμοποιείτε Apple, αποφύγετε αυτό τον κουβά. Και πάρτε αληθινό υπολογιστή επιτέλους.
Καληνύχτα σας.
Friday, October 26, 2007
Χρειαζόμαστε πιο πολλές ειδήσεις σαν αυτή
Η ώρα είναι 01:30 χαράματα Σαββάτου. Είμαι ακόμα στη δουλειά και δεν προβλέπεται να φεύγω για κανα δυο ωρίτσες ακόμη. Όσα θα διαβάσετε παρακάτω είναι απ'ευθείας συνέπεια του γεγονότος αυτού. Συνεχίζετε με δική σας ευθύνη.
PM urges more Nato troops for Afghanistan
Κι όμως η είδηση είναι φανταστική, αλλά πρέπει κανείς να τη διαβάσει προσεκτικά. Πηγαίνετε. Θα περιμένω.
Νταμ ντι νταμ ντε ντο νταμ...
Ήρθατε; Τη διαβάσατε; Δεν είναι καταπληκτική είδηση; Δε σας γεμίζει με νέα πίστη στο ανθρώπινο είδος;
Τι εννοείτε δεν καταλαβαίνετε; Μα είναι ξεκάθαρο: Ο επικεφαλής του Βρετανικού Επιτελείου Αμύνης ονομάζεται Air Chief Marshall Sir Jock Stirrup!!! Πως μπορείτε να αρνηθείτε ότι ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν είχαμε περισσότερους ανθρώπους με ονόματα από κόμικς του '40; Μετά τη δουλειά θα πάω να ξεσκονίσω τα παλιά Κράνος και Μάχη μου. Αν είμαι τυχερός, μπορεί να βρω και κάνα αρχαίο Dan Dare.
PM urges more Nato troops for Afghanistan
Κι όμως η είδηση είναι φανταστική, αλλά πρέπει κανείς να τη διαβάσει προσεκτικά. Πηγαίνετε. Θα περιμένω.
Νταμ ντι νταμ ντε ντο νταμ...
Ήρθατε; Τη διαβάσατε; Δεν είναι καταπληκτική είδηση; Δε σας γεμίζει με νέα πίστη στο ανθρώπινο είδος;
Τι εννοείτε δεν καταλαβαίνετε; Μα είναι ξεκάθαρο: Ο επικεφαλής του Βρετανικού Επιτελείου Αμύνης ονομάζεται Air Chief Marshall Sir Jock Stirrup!!! Πως μπορείτε να αρνηθείτε ότι ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν είχαμε περισσότερους ανθρώπους με ονόματα από κόμικς του '40; Μετά τη δουλειά θα πάω να ξεσκονίσω τα παλιά Κράνος και Μάχη μου. Αν είμαι τυχερός, μπορεί να βρω και κάνα αρχαίο Dan Dare.
Thursday, October 18, 2007
Ελληνική Προεδρευομένη Δεσποινούλα....εεε Δημοκρατία ήθελα να πω!
Έμαθα λοιπόν, που λέτε, ότι εξεδιώχθη από το MAD ο Γκι ο Γάλλος, επειδή ξεφτίλισε στην εκπομπή του το νέο άσμα του Δεσποινακίου Νικολαϊδίου. Είπε λοιπόν το Γαλλόπουλο, ότι το άσμα είναι αντιγραφή του Clocks των Colplay....το απέδειξε κιόλας προβάλλοντας σχετικό βίντεο...και μετά σιωπή...τον έφαγε η μαρμάγκα τον άνθρωπο. Επειδή είπε το αυτονόητο...ΟΤΙ Ο ΦΟΙΒΟΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ (προσοχή: είπα «καλλιτέχνες» και όχι «άλλους καλλιτέχνες»...διότι το Φοίβο τον θεωρούν καλλιτέχνη μόνο οι τσιφτελελούδες και ο εαυτός του).
Το τραγούδι της Βανδή δεν το έχω ακούσει ολόκληρο, για την ακρίβεια δεν έχω ακούσει καν ολόκληρη την εισαγωγή. Άκουσα καμιά 10αριά δευτερόλεπτα, είπα «μαλάκα, αυτό είναι το Clocks» και άλλαξα κανάλι, γιατί τόση ποιότητα δεν τη σηκώνει ο οργανισμός μου.
Γεγονός είναι πάντως, ότι και το κουφό αυτί να ρωτήσεις, το ίδιο θα σου πει: «Θέλω = Clocks».
Αλλά, όποιος βγει και αμφισβητήσει τον τεράάάάστιο τραγουδοποιό Φοίβο και την ακόμα πιο τεράάάστια κυρία προέδρου της ΑΕΚ, (μπλιαξ...τόση αηδία μέσα στην ίδια πρόταση...ίιιιου)
τον τρώει το μάυρο σκοτάδι! Έ όχι και αντιγραφεύς ο Φοίβος...όχι δα...όλα από την καούκα του τα βγάζει...ο μεγάλος συνθέτης.
Το τραγούδι της Βανδή δεν το έχω ακούσει ολόκληρο, για την ακρίβεια δεν έχω ακούσει καν ολόκληρη την εισαγωγή. Άκουσα καμιά 10αριά δευτερόλεπτα, είπα «μαλάκα, αυτό είναι το Clocks» και άλλαξα κανάλι, γιατί τόση ποιότητα δεν τη σηκώνει ο οργανισμός μου.
Γεγονός είναι πάντως, ότι και το κουφό αυτί να ρωτήσεις, το ίδιο θα σου πει: «Θέλω = Clocks».
Αλλά, όποιος βγει και αμφισβητήσει τον τεράάάάστιο τραγουδοποιό Φοίβο και την ακόμα πιο τεράάάστια κυρία προέδρου της ΑΕΚ, (μπλιαξ...τόση αηδία μέσα στην ίδια πρόταση...ίιιιου)
τον τρώει το μάυρο σκοτάδι! Έ όχι και αντιγραφεύς ο Φοίβος...όχι δα...όλα από την καούκα του τα βγάζει...ο μεγάλος συνθέτης.
Άντε γιατί γερνάει επικίνδυνα και ο Μίκης και πρέπει κάποιος να τον αντικαταστήσει.
Μ' αυτά και μ' αυτά βέβαια, κοντεύω να συμπαθήσω τον Γκι...που μου ήταν αδύνατο να τον ακούσω για πάνω από δύο λεπτά. Αλλά μετά από αυτό, νομίζω ότι του χρωστάω ένα μπράβο!
Tuesday, October 16, 2007
Σταθερές απόψεις...
Άκουσα πριν μερικές ημέρες το "Outside" των Grand Avenue κατόπιν παρότρυνσης της Agg. Καλό ήταν, όμως, όπως επιβεβαιώνουν και τα προηγούμενα scripta, δεν ενθουσιάστηκα. Έτυχε να το ακούσω και πάλι. Τολμώ να πω σε άπταιστα ελληνικά ότι το τραγουδάκι is a fuckin’ grower! Την τρίτη φορά που το άκουσα, το δυνάμωσα λίγο. «Λές;» σκέφτηκα. Την επόμενη τα μπάσα άρχιζαν να μουγκρίζουν…Το ξανάκουσα και αυτή τη φορά, οδηγώντας το Ibizaκι μου, άρχισα να οραματίζομαι ότι βρίσκομαι στη Silverstone. Ε, λίγο πριν, ακούγοντάς το και πάλι, απλώς αφήνιασα!
Το παρατράγουδο!
Το ότι ο Μπους είναι μεγάλο νούμερο και πρώτο παρατράγουδο, το έχουμε κατανοήσει όλοι νομίζω (και ελπίζω!)
...αλλά αυτό ξεπερνά κάθε προσδοκία....συγχαρητήρια στο μαέστρο της κονσόλας που το μαγείρεψε...
ENJOY...
http://www.youtube.com/watch?v=d_vv12NSSZ4
...αλλά αυτό ξεπερνά κάθε προσδοκία....συγχαρητήρια στο μαέστρο της κονσόλας που το μαγείρεψε...
ENJOY...
http://www.youtube.com/watch?v=d_vv12NSSZ4
Περί ασφαλιστικού
Στις αρχές αυτού του αιώνα, η κουβέντα για το ασφαλιστικό, που είχε τότε ανάψει με τις προτάσεις Σπράου, με άφηνε παγερά αδιάφορο. Μην έχοντας ούτε ένα ένσημο στην πλάτη μου αλλά με υπέρμετρη νεανική αφέλεια, πίστευα ότι το ζήτημα δεν με αφορά. Πολύ απλά, στο πρόγραμμα δεν προβλεπόταν να ασθενήσω ή να γεράσω.
Ως άλλη ένδειξη της αμείλικτης φύσης του χρόνου που περνά, αυτή τη φορά η κουβέντα για το ασφαλιστικό μου προκαλεί ανησυχία για το μέλλον, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ξεκίνησα να κατανοώ ότι η έννοια του χρόνου είναι σχετική, πόσο μάλλον η αντίληψη του ανθρώπου γι' αυτόν.
Έχετε παρατηρήσει πως οι επιτροπές "σοφών" τείνουν να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα κάπως μονομερώς; Είτε μιλά ο Σπράος, είτε ο Αναλυτής, είτε ο Γκαργκάνας, το αποτέλεσμα είναι το ένα και το αυτό: Τα οποιαδήποτε μέτρα πρέπει να ληφθούν, αφορούν πάντα και μόνο τους εργαζόμενους.
Δεν έχω ακούσει ούτε μία κουβέντα για το τι πρέπει να αλλάξει από τη μεριά του εργοδότη.
Η εξήγηση είναι απλή: Το κράτος χρωστά αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή εισφοροδιαφεύγει. Δηλαδή κλέβει. Και φυσικά, δεν έχει τα μούτρα να ζητήσει από τον ιδιωτικό τομέα να μην κλέβει, όταν το ίδιο παρανομεί.
Για να το πούμε λίγο πιο χυδαία, Δημόσιο και ιδιώτες δεν γουστάρουν να πληρώνουν για τις συντάξεις μας. Υποστηρίζουν ότι τα χρήματα που είναι εκ νόμου υποχρεωμένοι να δίνουν δεν υπάρχουν, άρα να πάμε να κόψουμε τον συλλογικό λαιμό μας.
Αυτή φοβάμαι ότι είναι η ουσία του προβλήματος και ο λόγος που οποιοσδήποτε διάλογος είναι καταδικασμένος σε αποτυχία.
Ως άλλη ένδειξη της αμείλικτης φύσης του χρόνου που περνά, αυτή τη φορά η κουβέντα για το ασφαλιστικό μου προκαλεί ανησυχία για το μέλλον, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ξεκίνησα να κατανοώ ότι η έννοια του χρόνου είναι σχετική, πόσο μάλλον η αντίληψη του ανθρώπου γι' αυτόν.
Έχετε παρατηρήσει πως οι επιτροπές "σοφών" τείνουν να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα κάπως μονομερώς; Είτε μιλά ο Σπράος, είτε ο Αναλυτής, είτε ο Γκαργκάνας, το αποτέλεσμα είναι το ένα και το αυτό: Τα οποιαδήποτε μέτρα πρέπει να ληφθούν, αφορούν πάντα και μόνο τους εργαζόμενους.
Δεν έχω ακούσει ούτε μία κουβέντα για το τι πρέπει να αλλάξει από τη μεριά του εργοδότη.
Η εξήγηση είναι απλή: Το κράτος χρωστά αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή εισφοροδιαφεύγει. Δηλαδή κλέβει. Και φυσικά, δεν έχει τα μούτρα να ζητήσει από τον ιδιωτικό τομέα να μην κλέβει, όταν το ίδιο παρανομεί.
Για να το πούμε λίγο πιο χυδαία, Δημόσιο και ιδιώτες δεν γουστάρουν να πληρώνουν για τις συντάξεις μας. Υποστηρίζουν ότι τα χρήματα που είναι εκ νόμου υποχρεωμένοι να δίνουν δεν υπάρχουν, άρα να πάμε να κόψουμε τον συλλογικό λαιμό μας.
Αυτή φοβάμαι ότι είναι η ουσία του προβλήματος και ο λόγος που οποιοσδήποτε διάλογος είναι καταδικασμένος σε αποτυχία.
Friday, October 12, 2007
Η κουταμάρα στην εξουσία
Την έκπληξή του για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στον Αλ Γκορ εξέφρασε ο πρόεδρος της Τσεχίας Βάτσλαβ Κλάους.
Το γεγονός ότι ο Αλ Γκορ τιμήθηκε με διεθνές βραβείο για την ειρήνη «προκάλεσε κάποια έκπληξη στον πρόεδρο της Τσεχίας, επειδή οι δεσμοί του Γκορ ανάμεσα στις δραστηριότητές του και τη διεθνή ειρήνη δεν διαχωρίζονται και επιπλέον δεν είναι πολύ σαφείς», αναφέρεται στη γραπτή ανακοίνωση του εκπροσώπου του Τσέχου προέδρου.
«Το γεγονός ότι ο Αλ Γκορ διατυπώνει αμφιβολίες για τα θεμέλια του σημερινού πολιτισμού δεν συνεισφέρει πολύ στην υπόθεση της Ειρήνης», τονίζεται στην ανακοίνωση, η οποία υπογράφεται από τον Πετρ Χάτζεκ, εκπρόσωπο του Τσέχου προέδρου.
Σημειώνεται ότι ο Βάτσλαβ Κλάους εδώ και αρκετούς μήνες έχει αποδυθεί σε προσωπική εκστρατεία εναντίον της «υστερίας» γύρω από την υπερθέρμανση του πλανήτη μας.
Ο πρόεδρος της Τσεχίας, οικονομολόγος, δημοσίευσε προσφάτως το βιβλίο: «Για έναν μπλε πλανήτη, όχι πράσινο» που θεωρήθηκε η «απάντση» στο ντοκιμαντέρ του Γκορ «Η ενοχλητική αλήθεια».
Στο βιβλίο αυτό, οι ακτιβιστές της οικολογίας κατηγορούνται ότι επιδιώκουν να «περιοριστεί η ελευθερία της σκέψης και της απόφασης», ενώ οι μέθοδοι που ακολουθούν συγκρίνονται με αυτές των κομμουνιστών...
Ο πρόεδρος Κλάους ενώπιον της φετινής Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ διατύπωσε αμφιβολίες για την υπερθέρμανση του πλανήτη εν μέσω όμως διαμαρτυριών πολλών παρισταμένων. Κατά τον τσέχο πρόεδρο, από την Ιστορία προκύπτει πως είμαστε μάρτυρες μιας «ελάχιστης» αύξησης θερμοκρασιών σε παγκόσμιο επίπεδο, «αμελητέας όσον αφορά τις επιπτώσεις στον Άνθρωπο».
ΑΠΕ-ΜΠΕ, Reuters, Γαλλικό Πρακτορείο
Το γεγονός ότι ο Αλ Γκορ τιμήθηκε με διεθνές βραβείο για την ειρήνη «προκάλεσε κάποια έκπληξη στον πρόεδρο της Τσεχίας, επειδή οι δεσμοί του Γκορ ανάμεσα στις δραστηριότητές του και τη διεθνή ειρήνη δεν διαχωρίζονται και επιπλέον δεν είναι πολύ σαφείς», αναφέρεται στη γραπτή ανακοίνωση του εκπροσώπου του Τσέχου προέδρου.
«Το γεγονός ότι ο Αλ Γκορ διατυπώνει αμφιβολίες για τα θεμέλια του σημερινού πολιτισμού δεν συνεισφέρει πολύ στην υπόθεση της Ειρήνης», τονίζεται στην ανακοίνωση, η οποία υπογράφεται από τον Πετρ Χάτζεκ, εκπρόσωπο του Τσέχου προέδρου.
Σημειώνεται ότι ο Βάτσλαβ Κλάους εδώ και αρκετούς μήνες έχει αποδυθεί σε προσωπική εκστρατεία εναντίον της «υστερίας» γύρω από την υπερθέρμανση του πλανήτη μας.
Ο πρόεδρος της Τσεχίας, οικονομολόγος, δημοσίευσε προσφάτως το βιβλίο: «Για έναν μπλε πλανήτη, όχι πράσινο» που θεωρήθηκε η «απάντση» στο ντοκιμαντέρ του Γκορ «Η ενοχλητική αλήθεια».
Στο βιβλίο αυτό, οι ακτιβιστές της οικολογίας κατηγορούνται ότι επιδιώκουν να «περιοριστεί η ελευθερία της σκέψης και της απόφασης», ενώ οι μέθοδοι που ακολουθούν συγκρίνονται με αυτές των κομμουνιστών...
Ο πρόεδρος Κλάους ενώπιον της φετινής Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ διατύπωσε αμφιβολίες για την υπερθέρμανση του πλανήτη εν μέσω όμως διαμαρτυριών πολλών παρισταμένων. Κατά τον τσέχο πρόεδρο, από την Ιστορία προκύπτει πως είμαστε μάρτυρες μιας «ελάχιστης» αύξησης θερμοκρασιών σε παγκόσμιο επίπεδο, «αμελητέας όσον αφορά τις επιπτώσεις στον Άνθρωπο».
ΑΠΕ-ΜΠΕ, Reuters, Γαλλικό Πρακτορείο
Wednesday, October 10, 2007
Ακούστε το!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=EBcgzYoeylc
Μακράν το καλύτερο τραγούδι που έχω ακούσει τον τελευταίο (πολύ) καιρό! Επιτέλους...κάτι που με έκανε να κοντέψω να χάσω την έξοδο στην Αττική Οδό και αντί για Πειραιά να βρεθώ στα Liosha! Η Δανία δεν βγάζει μόνο blue cheese....και Brian Laudrup (χιχιχι!)
Μακράν το καλύτερο τραγούδι που έχω ακούσει τον τελευταίο (πολύ) καιρό! Επιτέλους...κάτι που με έκανε να κοντέψω να χάσω την έξοδο στην Αττική Οδό και αντί για Πειραιά να βρεθώ στα Liosha! Η Δανία δεν βγάζει μόνο blue cheese....και Brian Laudrup (χιχιχι!)
Subscribe to:
Posts (Atom)
