Sunday, May 25, 2008

Αει σιχτίρ



Ξυπνάς το πρωί, ο ήλιος λάμπει, ο καιρός είναι ιδανικός για μπάνιο και έχεις γενικώς πολύ καλή διάθεση. Αποφασίζεις, λίγο προτού κατηφορίσεις προς την παραλία, να διαβάσεις τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Θα έπρεπε να το περιμένεις, ωστόσο σύντομα η οργή και η αδικία «ξεπηδούν» από μέσα σου. Γιατί; «Ποτέ στην Εθνική τα παιδιά του Παναθηναϊκού μ’ αυτόν τον προπονητή-κινητή πρόκληση», αναφέρεται στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας «Πράσινη». Τρελαίνεσαι, θες να βρεις αυτούς τους κοντούς, αυτούς τους επικίνδυνους που ωθούν δεκάδες, εκατοντάδες ανεγκέφαλους στη βία και να τους ανασκολοπίσεις. Το θες πραγματικά, παρότι δεν είσαι βίαιος άνθρωπος. Αναρωτιέσαι, λοιπόν, πώς μπορεί να επηρεάζουν αντίστοιχα πρωτοσέλιδα άλλους αναγνώστες, πιο επιρρεπείς στη βία, που χρειάζονται παρά μόνο μια αφορμή για να πιάσουν το μαχαίρι και να αφαιρέσουν μια ανθρώπινη ζωή. Όπως τότε, στις 29 Μαρτίου του 2007, στη Λ. Λαυρίου, τότε που η ίδια εφημερίδα είχε βγει με τίτλο «Θρηνούμε και απαιτούμε: Δώστε τέλος στον εφιάλτη». Υποκριτές; Καραγκιόζηδες; Επικίνδυνοι; Όλα αυτά μαζί και πολλά χειρότερα, όμως η Πολιτεία κωφεύει και αφήνει ένα σωρό κομπλεξικούς να χειραγωγούν τις μάζες. «Τέσσερις εχθρικές εφημερίδες είναι περισσότερο επικίνδυνες από χίλιες ξιφολόγχες», είχε πει κάποτε ο Ναπολέων. Αν είχε την ατυχία να διαβάσει ελληνικές οπαδικές εφημερίδες, μάλλον θα θεωρούσε τις χίλιες ξιφολόγχες λίγες, πολύ λίγες…

Υ.Γ.1 Ο προπονητής-κινητή πρόκληση είναι ένας θρύλος του ελληνικού αθλητισμού, ένα παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους νέους αυτού του τόπου. Ονομάζεται Παναγιώτης Γιαννάκης και αποτελεί ένα (πολύ) σπάνιο δείγμα αξιόλογου νεοέλληνα. Και αυτό το γνωρίζουν όχι μόνο οι έλληνες φίλαθλοι, αλλά και οι παίκτες του Παναθηναϊκού που χρόνια τώρα αγωνίζονται στο πλευρό του στα γήπεδα όλου του κόσμου. Συνεπώς, όσο και να χτυπιέστε σιχαμένα (υπ)ανθρωπάκια, ο Διαμαντίδης, ο Τσαρτσαρής και τα υπόλοιπα παιδιά θα συνεχίσουν να φορούν τα γαλανόλευκα και να θεωρούν δεύτερο πατέρα τους αυτόν τον «καραγκιόζη» που εδώ και 4 δεκαετίες δοξάζει τη χώρα μας και πασχίζει να αποδείξει ότι στην Ελλάδα δεν «ευδοκιμούν» πλέον μόνο τα σκουπίδια, τα λαμόγια και οι αγνώμονες!

Υ.Γ. 2. Να σας «κάτσει» το depon που θα πάρετε το βράδυ της Τρίτης!!




1 comment:

Anonymous said...

Γράφει ο ποιητής "Και στην Τροία;
Τίποτε στην Τροία-ένα είδωλο.
Έτσι το θέλαν οι θεοί.
Κι ο Πάρης, μ' έναν ίσκιο πλάγιαζε σα να ήταν πλάσμα
ατόφιο.
κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια .....

δεν το 'χει μες στη μοίρα του ν' ακούσει
μαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε
πως τόσος πόνος τόση ζωή
πήγαν στην άβυσσο
για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη"*

Τόσο μίσος κ βία για μία έγχρωμη φανέλα αδειανή...

M.B.


*Γιώργος Σεφέρης, "Ελένη", Ποιήματα, Αθήνα, Ικαρος, σσ. 239-242.