Που λέει και το άσμα. Μιας και πιάσαμε το θέμα με τα θερινά σινεμά, θυμήθηκα και τις θερινές 'ντίσκο'...Προσοχή: δεν εννοώ τα μπαρ με κήπο ή τα ημιυπαίθρια κλαμπ της παραλιακής. Εννοώ τις εντελώς καμπριολέ, παλιές, καλές, κιτς ντισκοτέκ, κατά προτίμηση στην επαρχία. Με την απλή συνταγή της επιτυχίας: έχουμε ένα οικόπεδο, το περιφράσσουμε, βάζουμε φωτορυθμικά, καναδυο μπαρ, πίστα (απαραιτήτως!!!!), Playlist καρεκλιά και cheesy χιτάκια και....βουαλά λα ντισκοτέκ! Βέβαια, καθότι ανοιχτές, είχαν ένα σοβαρό πλεονέκτημα: δεν σε έπνιγε η τσιγαρίλα και δεν πλευρίτωνες από το aircondition.
Και αν τα θερινά σινεμά υψώνουν ακόμη το φλάμπουρο, τις θερινές ντισκοτέκ τις έχει φάει για τα καλά η μαρμάγκα...απορώ αν έχει ξεμείνει καμία εκεί έξω (ενημερώστε με παρακαλώ...)
Για να πω την αλήθεια, τη χρυσή εποχή δεν την πολυπρόλαβα. Έτσι προχείρως θυμάμαι τις ντισκοτέκ των ξενοδοχείων όπου έκανα διακοπές με τους γονείς μου. Μάλιστα η μία (κάπου στην Αργολίδα), είχε ΚΑΙ παιδική πίστα...όπου ως 6χρονη είχα κάψει τους γοφούς μου να χορεύω τα παπάκια.
Η ναυαρχίδα όλων ήταν η θρυλική και αείμνηστος Τοτέμ! Βέεεεεεβαια! Απέξω έμοιαζε με το αμερικάνικο fort των Playmobil...με μια μικρή κρίση ταυτότητος, αφού είχε ένα τοτέμ ινδιάνικο στην είσοδο....nevermind...μάλλον κανείς δεν προβληματίστηκε ποτέ...
Η Τοτέμ λοιπόν χωρούσε 3000 άτομα στο χαλαρό, μιλάμε για ντίσκο-γήπεδο. Αλλά αν κρίνω από την κατά καιρόυς σαρδελοποίηση, μάλλον πρέπει να έβαζαν και 5000 κόσμο εκεί μέσα. Άπό Κυριακή έως Παρασκευή, κάτι γινόταν και στα άλλα μαγαζιά. Το Σάββατο όμως, όλο, ΜΑ ΟΛΟ το νησί πήγαινε στην Τοτέμ. Δεν αναρωτιόσουν 'αν έχει έρθει ο Τάδε'...αναρωτιόσουν 'πού είναι μέσα στο μαγαζί'...΄Για την ολοκλήρωση του κιτς είχε και φυτά, (που πρέπει να ήταν πλαστικά για να άντεχαν τόσες γόπες)...
Ήταν και σε καλό σημείο...στη μέση του πουθενά, έτσι δεν είχες το φόβο ότι θα εμφανιστεί το 'όργανον' και θα συνεχιστεί η βραδιά ως βωβός κινηματογράφος.
Ιστορικό μέρος που αποτελεί πλέον... ιστορία.
Κάτι ανάλογο ήταν και η Μέδουσα στην Ακράτα (εκεί εμφανιζόταν και το 'όργανον' ενίοτε), και μια άλλη στον Ωρωπό, που ήταν πολύ γνωστή, αλλά αδυνατώ να θυμηθώ πώς λεγόταν. Επίσης, το Ahoy στη Χαλικιδική που είχε τούρκικους καμπινέδες (αλλά κατά τα άλλα ήταν κυριλέ) !!!!!!! Από εκεί κόντεψαν να μας πετάξουν έξω και μάλλον μας θυμούνται ακόμη...
Ωραίες ήταν οι κιτς θερινές ντίσκο...Εσείς θυμάστε καμια καλή?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Aaaah, yet another trip to memory lane. Agg, υπάρχουν ακόμα το vinilio στη γλυφάδα και η boom-bomm στην καλλιθέα I think! Επίσης, υπάρχει μια ρωσικη ντίσκο κάπου στην αθήνα (δεν λέω που, έχει ηδη κάνει απόβαση όλη η Αβραμιώτου και η μισή Καρύτση. Άσε που κάνουν garage parties -καμία σχέση με cult, στο ορκίζομαι!
Πωωω πωωωω το Ahoy, τι με θύμησες τώρα... Αυτό το θυμάμαι όταν το επισκεπτόμασταν ως έφηβη μπακουροπαρέα και πηγαίναμε να μπούμε δυο-δυο για να μη φάμε πόρτα. :P
Γενικά πάντως δε θυμάμαι πολλά από καλοκαιρινές disco, οι περισσότερες που έχω επισκεφτεί ήταν χρόοονια πριν... η τελευταία ήταν πάλι στην εφηβεία μου (in the before time, in the long, long ago), στην παραλία Κατερίνη, αρκούντως ανοιχτή και παρακμιακή. Αλλα τώρα ακούω ότι εκεί πάνε μόνο Ρουμάνες.
Wait a minute... πάνε Ρουμάνες; Κι εγώ γιατί δεν πάω;;; Θωμάαααα!!!
Αυτό το vinilio το ακούω εδώ και καιρό, αλλά ακόμα να με πάτε!
Κοίταξε, η BOOM BOOM καλύπτει όλες τις προδιαγραφές, αλλά δεν είναι υπαίθρια. Το δε Βινύλιο, στεγάζεται σε νέο χώρο όχι αρκούντως παραδοσιακό και κιτς, αλλά χμμμμ, εντάξει ας πούμε ότι μπορεί να ενταχθεί στην κατηγορία, λόγω ρεπερτορίου!
Μακ, κάτι μαγειρεύεται για Βινύλιο, stay tuned....
Post a Comment