Τώρα που οι άλλοι λείπουν στων Καννών την ολόμαυρη ράχη (λέμε τώρα...) δράττομαι της ευκαιρίας να θέσω ένα θέμα. Το γνωστό summer in the city ή αλλιώς «τι ωραία που είναι η πόλη το καλοκαίρι όταν όλοι λείπουν διακοπές». Μιλάμε για τον μεγαλύτερο και βλακωδέστερο μύθο από τότε που ο άνθρωπος αποφάσισε να αστικοποιηθεί.
Όποιος το λέει αυτό, είτε είναι γνήσιο τέκνο του αναθεματισμένου άστεως είτε δεν μπορεί να την κάνει, για διάφορους λόγους, και προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι και να το καταπιεί λιγότερο επώδυνα. Το «καλοκαίρι στην πόλη» ΔΕΝ υφίσταται, τουλάχιστον ως κάτι θετικό. Υφίσταται στην καλύτερη περίπτωση ως αναγκαίο κακό και στη χειρότερη ως κατάρα, ως μαρτύριο που υπομένουν ο Σίσυφος, ο Τάνταλος και ο Ιώβ παρέα.
Λοιπόοον...πάντοτε το σιχαινόμουν το καλοκαίρι στην πόλη, αλλά τώρα που μάζεψα τα μπογαλάκια μου και την έκανα από το L.A. (to Lekanopedio Attikis ennow) το σιχάθηκα ακόμη περισσότερο...μπλιάαααχχχ!
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι ωραίο έχει η Αθήνα το κατακαλόκαιρο (εκτός από την απουσία των αυτοκινήτων)...Εξίσου σκατά είναι, την ίδια ζέστη κάνει, την ίδια φωτιά και λαύρα εκπέμπουν τα μπετά και οι υαλοπίνακες. Επιπλέον, εκτός από άσχημη είναι και μίζερη μέσα στην ερημιά της. Θυμάμαι ένα απολύτως θλιβερό ξημέρωμα...Αύγουστο, πριν από μια δεκαετία περίπου. Είχαμε γυρίσει από διακοπές και από το λιμάνι πήγαμε κατευθείαν στο Κολωνάκι να φάμε πρωινό. Επτά το πρωί. Εμείς, ο σερβιτόρος και τα περιστέρια. Ήθελα να κλάψω...και δεν είχα περάσει καν φοβερά στις διακοπές.
Θα βρεθεί κάποιος και θα μου πει για μια «σκιερή αυλή στου Ψυρρή, όπου μπορείς να πιεις τη μπυρίτσα σου»...Ναι ε; Αν είχες ως επιλογή μια πέργκολα δίπλα στη θάλασσα, εσύ θα πήγαινες στου Ψυρρή; Ε;
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Μα αυτό ακριβώς είναι το θέμα... ότι όταν χρειάζεται να το πεις αυτό, πολύ απλά δεν έχεις άλλη επιλογή.
Οπότε σαν lesser of two evils αφού είμαι αναγκασμένος να μην πάω διακοπές, αν έχω να διαλέξω ανάμεσα σε μια Αθήνα με θερμοκρασίες λίγο υψηλότερες από το φουαγιέ του Βεελζεβούλ, τίγκα στα αυτοκίνητα και στο καυσαέριο και με εκνευρισμένους ενοχλητικούς παντού, και σε μια Αθήνα με θερμοκρασίες λίγο υψηλότερες από το φουαγιέ του Βεελζεβούλ, προτιμώ το δεύτερο. Τουλάχιστον θα πας στου Ψυρρή και θα χωράς να περπατήσεις ρε παιδί μου. :P
Και να μην ακούσω ότι δεν είναι επιλογή για ανθρώπους αυτή. Όπως στρώσαμε, θα κοιμηθούμε.
Στα λόγια μου έρχεσαι βρε Μακ. Θα πας στου Ψυρρή επειδή δεν μπορείς να πας αλλού!
Μάλιστα, λείπει ο γάτος...
Αντίλογος από ένα καθαρόαιμό παιδί της πόλης, που το καλόκαίρι έκανε καλοκαιρινά μαθήματα αγγλικών, για να μην πάει στα...βαρβαρικά χωρικά ύδατα της Ύδρας και της Ερμιόνης.
ναι, ο καύσωνας είναι αφόρητος.
ναι, η έρημη αθήνα τον Αύγουστο είναι καταθλιπτική.
όμως η ατμόσφαιρα της πόλης που βράζει, κυριολεκτικά και μεταφορικά (σε αναμονή των διακοπών) είναι απερίγραπτη. όχι, δεν θα πάω σε καμία "σκιερή αυλή στου Ψυρρή" (μπλιαχ!), αλλά στις κεντρικές πλατείες της πόλης, όπου οι θαμώνες όλων των μαγαζιών γίνονται μια παρέα over mojitos. ή στο galaxy. Και τίποτα δεν συγκρίνεται με μια βόλτα με αυτοκίνητο στην παραλιακή, καλοκαίρι, την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος.
αλήθεια, το Body Heat, με William Hurt και Kathleen Turner, το έχετε δει?
Post a Comment