Ένας φίλος από τα παλιά

Δόξα τω θεώ, ο Ίντυ καλογέρασε.

Αστικό καλοκαίρι = αστικός μύθος

Τώρα που οι άλλοι λείπουν στων Καννών την ολόμαυρη ράχη (λέμε τώρα...) δράττομαι της ευκαιρίας να θέσω ένα θέμα. Το γνωστό summer in the city ή αλλιώς «τι ωραία που είναι η πόλη το καλοκαίρι όταν όλοι λείπουν διακοπές». Μιλάμε για τον μεγαλύτερο και βλακωδέστερο μύθο από τότε που ο άνθρωπος αποφάσισε να αστικοποιηθεί.

Όποιος το λέει αυτό, είτε είναι γνήσιο τέκνο του αναθεματισμένου άστεως είτε δεν μπορεί να την κάνει, για διάφορους λόγους, και προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι και να το καταπιεί λιγότερο επώδυνα. Το «καλοκαίρι στην πόλη» ΔΕΝ υφίσταται, τουλάχιστον ως κάτι θετικό. Υφίσταται στην καλύτερη περίπτωση ως αναγκαίο κακό και στη χειρότερη ως κατάρα, ως μαρτύριο που υπομένουν ο Σίσυφος, ο Τάνταλος και ο Ιώβ παρέα.

Λοιπόοον...πάντοτε το σιχαινόμουν το καλοκαίρι στην πόλη, αλλά τώρα που μάζεψα τα μπογαλάκια μου και την έκανα από το L.A. (to Lekanopedio Attikis ennow) το σιχάθηκα ακόμη περισσότερο...μπλιάαααχχχ!

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι ωραίο έχει η Αθήνα το κατακαλόκαιρο (εκτός από την απουσία των αυτοκινήτων)...Εξίσου σκατά είναι, την ίδια ζέστη κάνει, την ίδια φωτιά και λαύρα εκπέμπουν τα μπετά και οι υαλοπίνακες. Επιπλέον, εκτός από άσχημη είναι και μίζερη μέσα στην ερημιά της. Θυμάμαι ένα απολύτως θλιβερό ξημέρωμα...Αύγουστο, πριν από μια δεκαετία περίπου. Είχαμε γυρίσει από διακοπές και από το λιμάνι πήγαμε κατευθείαν στο Κολωνάκι να φάμε πρωινό. Επτά το πρωί. Εμείς, ο σερβιτόρος και τα περιστέρια. Ήθελα να κλάψω...και δεν είχα περάσει καν φοβερά στις διακοπές.

Θα βρεθεί κάποιος και θα μου πει για μια «σκιερή αυλή στου Ψυρρή, όπου μπορείς να πιεις τη μπυρίτσα σου»...Ναι ε; Αν είχες ως επιλογή μια πέργκολα δίπλα στη θάλασσα, εσύ θα πήγαινες στου Ψυρρή; Ε;

Ανωτάτη συναυλιακή!

Ουδεμία έκπληξη για όσους τους είχαν ξαναδεί...ελπίζω όμως να εξεπλάγησαν οι «νεο-μυνημένοι» (Αlexander...)

Οι Waterboys έδωσαν άλλο ένα μάθημα Live στο πλαίσιο της ενότητας «πώς να κάνεις το κοινό να ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ! ΠΟΛΥ!». Δεν ήταν βέβαια εκείνο το παραλήρημα των 2μιση ωρών, εκείνη η επί σκηνής καταιγίδα από μουσικά πυροτεχνήματα. Δεν τράβηξαν 15λεπτο το Pan Within (κλαψ)...αλλά την έδωσαν πάλι την ψυχούλα τους! Επιπλέον η επιστροφή του Πανός έγινε συνοδεία κλαρίνου (επιτέλους). Την περίμενα την παρέμβαση και χάρηκα πολύ που επιβεβαιώθηκα.

Για τον Steve τι να πω? Μας έπεισε ότι α) το βιολί ΔΕΝ είναι αυτό που νομίζουμε και β) ότι - πάνω στη σκηνή - το αφεντικό είναι αυτός! Nα με συγχωρέσει ο φίλος Mike αλλά ο βιολιστής του παίρνει ελαφρώς τα σώβρακα στο Live! Ο τύπος ΓΟΥ-ΣΤΑ-ΡΕΙ και ο μουσικός που γουστάρει δεν βγαίνει ποτέ χαμένος. Το κοινό το πιάνει το νόημα. Άκουσα πολλούς την Παρακευή να σχολιάζουν τις εκφράσεις του προσώπου του, ακόμη και όταν δεν έπαιζε. Ήταν μέσα στο τραγούδι ο άνθρωπος. Ελπίζω να γράψει και πάλι τις εντυπώσεις του στο blog του συγκροτήματος...Α! Και θέλω να παίξει και στο γάμο μου!

Το πρόβλημα είναι ότι, όπως και πέρυσι έτσι και φέτος η συναυλιακή μου σεζόν άρχισε με τους Waterboys και αυτό, θέτει τον πήχυ ψηλά... κοντά στο παγκόσμιο ρεκόρ! Αφού πέρυσι δεν κατάφερε να το ξεπεράσει ο υπερμέγιστος Roger Waters ή ο Εddie Vedder...βλέπω και φέτος θα αρχίζουμε και θα κλείνουμε with a fairy hand in hand....Βοήθειά μας!

Το καλό είναι εχθρός του χείριστου

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τη δημόσια συζήτηση σχετικά με το -κατ’ ευφημισμόν- δελτίο ειδήσεων του Star και το αχαρακτήριστο «Je t’ aime» της κας Πάνια. Όχι, δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με τη χαμηλή τους ποιότητα, ούτε με την ταξική τους διάσταση –δεν ξέρω και δεν θέλω να ξέρω ποιοι τα παρακολουθούν και ποια είναι η μόρφωση τους.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η σχηματική διαμάχη ανάμεσα σε «κουλτουριάρηδες αρτηριοσκληρωτικούς» και «avant-garde χαβαλέδες». Μάλιστα, μια διαφημίστρία δήλωσε στο κυριακάτικο Βήμα ότι «αν έπρεπε να προβάλει τους καλλιτέχνες του Je t’aime, θα διάλεγε για σύμβουλους της τους δέκα πιο μορφωμένους και ακομπλεξάριστους ανθρώπους του περιβάλλοντός της».
Σύμφωνα με την διπολική λογική που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία (ο Μακ έχει ήδη γράψει έπη επί του θέματος), όλοι οι Έλληνες ανήκουν σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που βλέπουν κρυφά τις προαναφερθείσες εκπομπές και στη συνέχεια τις θάβουν δημόσια και σε αυτούς που τις βλέπουν φανατικά, επειδή είναι port modern τηλεόραση –το να μη βλέπεις ειδήσεις Star και Je t’aime δεν παίζει ως εκδοχή.
Λοιπόν, αυτή η δεύτερη κατηγορία παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Δεν είναι μόνο το ότι ντύνει την ανύπαρκτη αισθητική της και τα αγελαία ένστικτά της με τον μανδύα του «προχω»˙ ισχυρίζεται ότι οι μεν ειδήσεις του Star είναι η απάντηση στα μονοθεματικά, πλην σοβαροφανή δελτία ειδήσεων των μεγάλων καναλιών, το δε Je t’aime το ηχηρό χαστούκι του κοινού στους βλαχομπαρόκ έλληνες «σταρ».
Η δική μου ερώτηση είναι οι εξής: αν τα δελτία ειδήσεων είναι στα χάλια που είναι, η λύση είναι βρίσκεται στην αντίπραξη με..lifestyle προσομοιώσεις τους; Ομοίως, αν είναι υπερβολικό να δαπανάς 250 ευρώ για να δεις ξοφλημένες πενηντάρες με κατ’ επίφαση διεθνή καριέρα, τι σόι διαμαρτυρία είναι η στήριξη ανθρώπων με νοητική υστέρηση?
Αν το καλό είναι εχθρός του καλύτερου, άραγε το χείριστο είναι ο εχθρός του κακού?

Αυτό και το υδρογόνο...

Ο Albert θα ήταν περήφανος.

Ενδεχομένως θα έχετε λάβει στο e-mail σας, ανάμεσα σε όλα αυτά τα τόσο αγαπητά και καθόλου ενοχλητικά forwards που σας στέλνουν αβέρτα και με περισσή γενναιοδωρία φίλοι, γνωστοί και συνεργάτες, μία προκήρυξη για συγκέντρωση υπογραφών ώστε να πείσουμε τις σατανικές εταιρίες και τα κυκλώματα να βάλουν ελληνικούς υπότιτλους στα νέα Blu-ray discs και στα HD-DVD. Κάτι που οι εν λόγω σατανικές εταιρίες και κυκλώματα δήλωσαν ρητά ότι δε θα κάνουν. Μάλιστα. Ελληνικούς συγκεκριμένα υπότιτλους. Το είπαν. Λένε, εμείς με ελληνικούς υπότιτλους τα ωραία μας next generation media δεν τα λερώνουμε. Φτου και το πατάω.

Αμ δε όμως, γιατί δεν υπολόγισαν τα γενναία παιδιά που σαν άλλοι 300 του Λεωνίδα και ουχί του Leonidas, έφτιαξαν αυτή την online petition. Μάλιστα κύριοι. Ο άκρατος και ξεδιάντροπος αυτός ανθελληνισμός δεν θα περάσει. Γιατί οι εταιρίες αυτές (οι σατανικές) λησμόνησαν να λάβουν υπ' όψιν τους ότι οι ελληνικοί υπότιτλοι διαβάζονται από ΕΛΛΗΝΕΣ!!! Και αλίμονο σ' αυτόν που θα υποτιμήσει τους ΕΛΛΗΝΕΣ. Το 'κανε κι ο Ξέρξης και να τι έπαθε, του βάλαν το piercing στον... αχεμ, συγγνώμην, η ιερή αγανάκτησις βλέπετε.

Καθώς λοιπόν οι γενναίοι Έλληνες δεν αφήνουν ποτέ αυτούς τους κουτεντέδες ξένους να τους πιάσουν κότσο, έσπευσαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα. Έτσι, οι υπογραφές της προκήρυξης προς τις εταιρίες (σας είπα ότι είναι σατανικές; Οι εταιρίες, όχι οι υπογραφές) αριθμούν αυτή τη στιγμή 36799 και συνεχίζουν. Σε αυτές, οι ενεργοί και περήφανοι συμπατριώτες μας εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους με λόγια όπως "THAT IS RACISM!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" (And this, apparently, is Sparta), "greek is the language of the future" (but somebody better warn the future about it), "40000 (thousands) years the history of Greek" (... has endured? ... has existed? ... has dominated? ... all of the above?), "we gave you civilazation but still you haven't learn to use it..." (dude, I know), "greek is the basis for the languages!!!" (in case you didn't know... anthropologists and linguists, pay heed!), "RE PAPARIA OTAN EMEIS EIXAME POLYTISMO ESEIS DEN YPIRXATE" (η ανωτερότης του πολυτισμού μας σε πλήρη ισχύ) και το επιμύθιο: "Greek_s Rule!!!!!"

Ενώ πραγματικά με συγκινεί το εθνικό φρόνημα των 36799 συμπατριωτών μου, υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα με την παραπάνω αξιέπαινη πρωτοβουλία: αν κάνει κανείς μια μικρή βολτίτσα από τα κατάλληλα καταστήματα (από τα οποία η Αθήνα διαθέτει άφθονα, δόξα τω Ζεύ) και πιάσει ένα τυπικό Blu-ray στα χέρια του (HD-DVD δεν πρόσεξα αν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη), θα δει ένα μεγαλοπρεπές "GREEK" να φιγουράρει εν μέσω ποικίλων άλλων γλωσσών διαθέσιμων για υπότιτλους. GREEK να σημειώσουμε εδώ ότι είναι η βαρβαρική λέξις δια τα Ελληνικά.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Οι εταιρίες (που είναι σατανικές) πείστηκαν; Ο βροντερός ΛΟΓΟΣ των Ελλήνων εισηκούσθη; Οι ελληνικοί υπότιτλοι διεκτινήσθησαν αμέσως και με συνοπτικές διαδικασίες στα εν λόγω δισκάκια; Είμαι σίγουρος ότι αυτό θα είναι. Με τίποτα δεν πιστεύω ότι κάποιος βρήκε έναν τέλειο τρόπο να μαζέψει 36799 (και συνεχίζουν) διευθύνσεις e-mail για να τις μοσχοπουλήσει στο spam market, ή έστω για να βγάλει μερικά λεπτά ωραίου γέλιου. Ούτε ότι οι έγκριτοι συμπατριώτες μου πίστεψαν τα γραφόμενα ενός forward του οποίου δεν ήξεραν την προέλευση και γνησιότητα χωρίς να τα διασταυρώσουν πρώτα. Με τίποτα δεν το πιστεύω.

Α, με την ευκαιρία, το ξέρατε ότι το υδρογόνο είναι το πιο κοινό στοιχείο στο σύμπαν; Γαμάτο ε;

Hμέρα Ανεξαρτησίας!

Ημέρα Ανεξαρτησίας η σημερινή για το Αρχιπέλαγος της Τόνγκα. Βορειοανατολικά της Αυστραλίας, στον Ειρηνικό Ωκεανό...

Η δική μας ημέρα ανεξαρτησίας δεν διαφαίνεται ακόμη στον ορίζοντα καθότι δεν παίζουμε και Λόττο...αν όμως παίξουμε και κερδίσουμε προτείνω να πάμε να φάμε Τόνγκο στην Τόνγκα!

Καλημέρα σας...

1η Ιουνίου 2007: Η Ημέρα της Αμαλίας

Κάτι θα έχει πάρει το αυτί σας ή το μάτι σας ως τώρα, αν όχι, μια σύντομη βόλτα στα ελληνικά blogs αρκεί. Η 30χρονη Αμαλία Καλυβίνου υπέκυψε πριν λίγες μέρες στον καρκίνο. Όχι όμως πριν κάνει τη φωνή της να ακουστεί στο ελληνικό internet μέσα από το προσωπικό της blog, το εύλογα βαφτισμένο malpractice. Σ'αυτό κατέγραψε ό, τι χρειάστηκε να υποστεί λόγω της ασθένειάς της, αλλά κυρίως λόγω του εθνικού συστήματος υγείας και του κατεστημένου των "σοφών" ιατρών στους οποίους εμπιστευόμαστε την περίθαλψή μας, μια και όλα την πρόδωσαν.

Προσωπικά, πρώτη φορά αντιλήφθηκα το blog της αργά, σχεδόν ενάμιση μήνα πριν το θάνατό της, μέσω ενός μακροσκελούς post με ημερομηνία 7 Απριλίου 2007 και με τίτλο "Εξ αιτίας σου, "γιατρέ μου"..." Όλος ο πόνος και η οργή της κοπέλας, όλα όσα χρειάστηκε να περάσει, βρίσκονται μέσα σ'αυτές τις γραμμές, σε σημείο που δεν άντεξα να το διαβάσω όλο με μια ανάγνωση.

Δε θα σχολιάσω κάτι άλλο, καθώς δε νομίζω ότι μπορώ να πω κάτι που να είναι αντάξιο αυτών που πέρασε αυτή η κοπέλα που ήταν σχεδόν στη δική μου ηλικία. Το μόνο που θα πω είναι ότι ιστορίες σαν τη δική της ας μας θυμίζουν σε ποια χώρα ζούμε και πώς αντιμετωπίζονται συνάνθρωποί μας σε καταστάσεις που θα μπορούσαν να είναι δικές μας.

Η Αμαλία πια ησύχασε.

Υ.Γ. Το video που ανέβηκε στο YouTube από τα παιδιά του blog Για την Αμαλία