Τα "Achtung Baby" της χρονιάς

Εν τάχει τα 3 πιο αγαπημένα μου albums της χρονιάς (τα ελληνικά εξαιρούνται διότι πολύ απλά δεν ακούγονται):

3) Red Hot Chilli Peppers- Stadium Arcadium

Αληθινό διαμάντι, το οποίο περιέχει 28 τραγούδια. Ποσότητα και ποιότητα σε ένα (διπλό) χορταστικό album από τους Peppers. Όσο περισσότερο το ακούς, τόσο περισσότερο το εκτιμάς (ξεχωρίζουν τα...χμμμ, Tell me Baby, Stadium Arcadium, Snow και πολλά πολλά άλλα)

2) Razorlight-Razorlight

Ο Johnny Borrell είναι ένας τσόγλανος με μεγάλο ταλέντο και τα δέκα τραγούδια του νέου album των Razorlight αποδεικνύουν του λόγου το αληθές (ακούστε τα In the Morning, Los Angeles Waltz & America).

1) Arctic Monkeys-Whatever People Say I Am, That's What I'm Not

"And what a scummy man. Just give' im half a chance, I bet he'll rob you if he can". Το γεγονός ότι εγώ, ο Κακοφωνίξ των Αθηνών, τραγούδησα (ξεθέμυστος) σε karaoke το εν λόγω άσμα τα λέει όλα. Δεν ξέρω τι θα μας προσφέρουν the lads στο μέλλον, ωστόσο το Whatever ήταν απολαυστικό και εξόχως βρετανικό. (κορυφαία τραγούδια τα Murdy Bum, & When the Sun Goes Down)

Reunion

Οσα Ρόκυ, Τζέιμς Μποντ, Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες, κλπ. να βγουν στις αίθουσες εμείς -η γενιά των 30 παρά κάτι/και κάτι- θα είμαστε "πρώτη θέση οθόνη".
Οπως και στην πρώτη συναυλία των Duran-Duran.
Εκεί, πρώτη σειρά. Ορθιοι. Από το μεσημέρι, κάτω από εναν ήλιο-καυτό λάδι, με μια ενοχλητική ζέστη που μας εξόντωνε. Μόλις βγήκαν στη σκηνή τα ξεχάσαμε όλα! Απωθημένο μιας ζωής, βλέπεις. Η αδρεναλίνη στο φουλ. Να χοροπηδάμε επί δύο ώρες και κάτι -χωρίς σταματημό- λες και είμασταν 13... Τότε που όλοι οι τοίχοι του δωματίου είχαν ταπετσαρία τον Simon, τον John, τον Andy, τον Nick και τον Roger...

"Please please tell me now, is there something I should know?".

Οσα χρόνια κι αν περάσουν εμείς έχουμε κάποιες σταθερές αξίες. Ακόμα και αν αυτές οι αξίες τώρα πια δείχνουν..."εμπορικές", "φλώρικες" ή "κενές" εμάς μας γεμίζουν.
Και μας κάνουν να νιώθουμε παιδιά... Τελεία και παύλα.

THE END

Οι 5 καλύτερες ταινίες της χρονιάς (Αύγουστος-Δεκέμβριος 2006)

Έως τώρα δεν μας έχουν κάνει την τιμή να μας επισκεφτούν ταινίες, όπως το "The Good Shepherd" του ανυπέρβλητου Bobby ή το πολυαναμενόμενο "Letters From Iwo Jima" του Clint Eastwood. Με δεδομένο, ωστόσο, ότι κατά το πρώτο μισό της εφετινής σεζόν πρωταγωνίστησαν στα multiplex της χώρας εξαιρετικές ταινίες, έχει ενδιαφέρον να κάνουμε ένα σύντομο rewind και να καταλήξουμε στο Top 5 της σεζόν...(αν είχα προλάβει να δω κιόλας τα "The Prestige", "Babel").

Εκτός λίστας αλλά άξια αναφοράς είναι τα "Borat" και "Devil Wears Prada". Το πρώτο γιατί μας έκανε να λέμε επί εβδομάδες "Hiii, my name Borat" και το δεύτερο επειδή πρόσθεσε άλλο ένα παράσημο υποκριτικής στην μοναδική Meryl Streep.

Επιστροφή στα του Top 5:

5) Casino Royale
Ο Daniel Craig είναι ένας οδοστρωτήρας αρρενωπότητας και στυλ. Αποτελεί δε έναν ιδιαίτερα ταλαντούχο ηθοποιό. Long live the new (blonde) Bond! Ευφημος μνεία τόσο στους εμπνευσμένους τίτλους αρχής με ματωμένα τραπουλόχαρτα και λαβές Aikido όσο και στο εξαιρετικό "You know my name" του Chris Cornell.

4) Miami Vice
Ποτέ άλλοτε ένα Bacardi Mojito δεν ήταν τόσο γευστικό. O Michael Mann κερδίζει δικαίως με τις δημιουργίες του τον τίτλο του δεύτερου κορυφαίου εν ζωή σκηνοθέτη (δείτε παρακάτω ποιος είναι ο No1), καθώς καταφέρε και πάλι να μαγέψει με τα -σήμα κατατεθέν- πλάνα του. Όσο για τη μουσική και τα τραγούδια που συνόδεψαν την περιπέτεια του Sonny και του Rico, αυτά συνέθεσαν το καλύτερο ost της χρονιάς.

3) Children of Men
Σκοτεινό, ατμοσφαιρικό, υπέροχο. Ο Clive Owen δίνει ρεσιτάλ κυκλοφορώντας με κάλτσες, ο Michael Caine είναι απλώς απολαυστικός και ο Alfonso Cuaron δημιουργεί δικαίως νέες...Great Expectations. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το "Bladerunner" ή το "Brazil" του 21ου αιώνα...

2) United 93
Ο Paul Greengrass εξελίσσεται σε έναν από τους ικανότερους σκηνοθέτες της νέας γενιάς και το "United 93" αποτελεί μια ταινία ωδή στην πίστη, στην ελπίδα, στη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης. Πραγματικά συγκλονιστικό και (εμμέσως) πρόδηλα καταγγελτικό.

1) The Departed
Επιστροφή στην έμπνευση για τον ,κορυφαίο εν ζωή σκηνοθέτη, Marty Scorsese. Έπειτα από το απρόσωπο και, εν πολλοίς, απογοητευτικό Aviator, ο Mr GoodFellas απέδειξε και πάλι ότι η σκηνοθεσία είναι τέχνη και ότι οι ηθοποιοί μεταμορφώνονται προς το καλύτερο υπό την καθοδήγησή του. Μήπως ήρθε η ώρα λοιπόν για το πολυπόθητο αγαλματάκι; Υ.Γ. Όσοι συνεχίζουν να αποκαλούν να ταυτίζουν τον DiCaprio με τον "Τιτανικό", μάλλον δεν έχουν δει το "The Departed". Πρόκειται για την ερμηνεία της ζωής του (μέχρι την επόμενη, όπως έλεγε και κάποιος θρύλος...)!

Τρία πουλάκια κάθονταν (revisited)...

*Διάολε, βγήκε το Rocky Balboa στις αμερικανικές αίθουσες και κάθε άλλο παρά βγήκε νοκ άουτ. Αντιθέτως, έπειτα από 8 γύρους η ταινία έχει φτάσει τα 34 εκατ. δολάρια. Ευγέ παλιόγερε Ρόκυ! Σαν τώρα θυμάμαι την ημέρα που πήγα να δω το Νο5 στο θερινό. Εν μέσω κοροιδευτικών σχολίων έμοιαζα με τον τελευταίο αφελή υπέρμαχο του ήρωα με το απαίσιο κούρεμα και τα φουσκωτά μπράτσα. Τα χρόνια πέρασαν και πολλά άλλαξαν. Έπαψα να αγοράζω το Playboy, το mega drive μου εξορίστηκε στο πατάρι, ο σκύλαρος μου μας άφησε χρόνους, εν τούτοις εγώ παραμένω εκεί στην κερκίδα, πιστός οπαδός του επιβήτορα από την πόλη της αδελφικής αγάπης. Ίσως τελικά οι παιδικές συνήθειες να μην αλλάζουν ποτέ, ίσως απλά να μην ωρίμασα, ποιος ξέρει. Το σίγουρο είναι όμως ότι όταν ο Rocky εμφανιστεί στο ρίνγκ, εκεί γύρω στο Φεβρουάριο, εγώ θα είμαι στις κερκίδες να τον αποθεώσω. Πρώτη σειρά, με ή χωρίς popcorn!

*Ήταν κάποτε μία αυτοκρατορία με πρωτεύουσα της το Αλεξάνδρειο. Σχεδόν δυο δεκαετίες αργότερα και οι αναμνήσεις της ένδοξης πορείας έρχονται και πάλι στην επιφάνεια. Ok, ο Scales δεν θυμίζει ούτε στο ελάχιστο εκείνο τον τύπο με το 6 στη φανέλα, δεν συνηθίζει να τρομοκρατεί τις αντίπαλες άμυνες όπως εκείνος. Ε και; Η τρέλα των Αρειανών και το πάθος ενός κόκκινου -πρώην έστω- πρωταθλητή φτάνει και περισσεύει για να μας γεμίσει με νοσταλγία. Να, ξέρετε, για εκείνες της ημέρες, όταν το θρύλικο δίδυμο έσπερνε τον τρόμο και η κερκίδα παραληρούσε. "Αμάν αμάν και..." η Ευρωλίγκα δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως πριν...