Τρία πουλάκια κάθονταν (revisited)...

*Διάολε, βγήκε το Rocky Balboa στις αμερικανικές αίθουσες και κάθε άλλο παρά βγήκε νοκ άουτ. Αντιθέτως, έπειτα από 8 γύρους η ταινία έχει φτάσει τα 34 εκατ. δολάρια. Ευγέ παλιόγερε Ρόκυ! Σαν τώρα θυμάμαι την ημέρα που πήγα να δω το Νο5 στο θερινό. Εν μέσω κοροιδευτικών σχολίων έμοιαζα με τον τελευταίο αφελή υπέρμαχο του ήρωα με το απαίσιο κούρεμα και τα φουσκωτά μπράτσα. Τα χρόνια πέρασαν και πολλά άλλαξαν. Έπαψα να αγοράζω το Playboy, το mega drive μου εξορίστηκε στο πατάρι, ο σκύλαρος μου μας άφησε χρόνους, εν τούτοις εγώ παραμένω εκεί στην κερκίδα, πιστός οπαδός του επιβήτορα από την πόλη της αδελφικής αγάπης. Ίσως τελικά οι παιδικές συνήθειες να μην αλλάζουν ποτέ, ίσως απλά να μην ωρίμασα, ποιος ξέρει. Το σίγουρο είναι όμως ότι όταν ο Rocky εμφανιστεί στο ρίνγκ, εκεί γύρω στο Φεβρουάριο, εγώ θα είμαι στις κερκίδες να τον αποθεώσω. Πρώτη σειρά, με ή χωρίς popcorn!

*Ήταν κάποτε μία αυτοκρατορία με πρωτεύουσα της το Αλεξάνδρειο. Σχεδόν δυο δεκαετίες αργότερα και οι αναμνήσεις της ένδοξης πορείας έρχονται και πάλι στην επιφάνεια. Ok, ο Scales δεν θυμίζει ούτε στο ελάχιστο εκείνο τον τύπο με το 6 στη φανέλα, δεν συνηθίζει να τρομοκρατεί τις αντίπαλες άμυνες όπως εκείνος. Ε και; Η τρέλα των Αρειανών και το πάθος ενός κόκκινου -πρώην έστω- πρωταθλητή φτάνει και περισσεύει για να μας γεμίσει με νοσταλγία. Να, ξέρετε, για εκείνες της ημέρες, όταν το θρύλικο δίδυμο έσπερνε τον τρόμο και η κερκίδα παραληρούσε. "Αμάν αμάν και..." η Ευρωλίγκα δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως πριν...